42

1577 คำ

“ว้าย!” แพรพิลาศถูกกระชากจากชายฉกรรจ์กลุ่มดังกล่าวโดยที่ยศวินไม่สามารถช่วยเหลืออะไรได้ “อย่ายุ่งกับเธอ” เขาพูดเสียงเข้ม มองหญิงสาวไม่วาง “หวงซะด้วยโว้ยพวกเรา ผิวขาว หุ่นดี แบบนี้ได้ราคาดีแน่นอน ให้ไปอยู่กับเสี่ยไม่กี่วัน ปลดหนี้ได้แล้ว น่าจะทั้งต้นทั้งดอก” ครรชิตหัวเราะร่วน มันรู้ดีว่าผู้เป็นนายชอบแบบไหน หรือถ้าไม่ก็ให้รับแขกที่บ่อนไม่กี่ครั้งก็ถอนทุนคืนได้แล้ว “นี่มันอะไรกันคะพี่ยศ” แพรพิลาศพยายามดิ้นรนเธอหันไปถามชายหนุ่มอย่างไม่เข้าใจ “ไม่มีอะไรทั้งนั้น” ยศวินปฏิเสธอย่างละอายใจ “ไม่กล้าบอกหรือไงครับคุณยศ ผมเจอของถูกใจแล้ว จะกลับไปบอกเสี่ยว่าคุณมีปัญญาใช้หนี้แล้ว อย่าลืมไปให้คำตอบเสี่ยพรุ่งนี้นะครับ อย่าให้รอนานต้องตามมาถึงที่อีก” ครรชิตทำท่าเป็นก้มหัวหน้าอย่างล้อเลียนกวนโมโห ก่อนจะพาลูกน้องกลับบ่อน ยศวินถึงกับกุมขมับเมื่อไอ้เสี่ยสุนทรต้องการตัวแพรพิลาศ ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นเขาคงไม่ค

อ่านฟรีสำหรับผู้ใช้งานใหม่
สแกนเพื่อดาวน์โหลดแอป
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    ผู้เขียน
  • chap_listสารบัญ
  • likeเพิ่ม