“กลับมาแล้วเหรอคะพี่ยศ” แพรพิลาศปิดตาเขาทางด้านหลัง กระซิบเสียงใสอย่างดีใจที่ทำให้เขาเซอร์ไพรส์จนยืนอึ้งไปได้
..เดี๋ยวเขาก็จะหันมากอดเธอ บอกว่าชอบในสิ่งที่เธอทำ
หญิงสาวคิดแล้วอมยิ้ม
“แพรเองเหรอ”
แต่ยศวินแค่แกะมือของเธอออก แล้วเดินไปทิ้งตัวนั่งที่โซฟาเนื้อดีคล้ายคนเหนื่อยหน่ายหมดแรง แพรพิลาศหน้าเสียเล็กน้อย ก่อนจะไปหาน้ำเย็นๆ มาให้เขาดื่ม
“พี่ยศดื่มน้ำเย็นๆ ก่อนค่ะ”
“ขอบใจนะ” ยศวินรับน้ำมาดื่มรวดเดียวหมด แต่ความรุ่มร้อนในหัวใจไม่เคยจืดจางไปเลยสักครั้ง
“พี่ยศเป็นอะไรหรือเปล่าคะ แพรเห็นพี่หน้าเครียดๆ”
“ไม่มีอะไรหรอก” เขาบอดปัดเพราะคิดว่าอย่างไรเสียแพรพิลาศก็ช่วยเหลือเขาไม่ได้
“ถ้ามีอะไรที่แพรจะช่วยพี่ได้ พี่ยศบอกแพรได้เลยนะคะ แพรยินดี” เธอบอกจากใจจริง
นี่เป็นข้อดีของแพรพิลาศ เธอไม่ชอบเซ้าซี้เรื่องของเขา แถมยังเป็นห่วงเป็นใย แม้เขาจะไม่ใช่คนดีอะไรหนักหนา แต่ความดีของเธอทำให้เขาหว
