ก็หย่ากันแล้ว

บริษัท ไอทีเทคเอ็มที จำกัด (มหาชน)             “ชลันธรวันนี้เป็นอะไรนั่งเหม่อ...ทำไมผัวลับๆ ของแกขอหย่าแล้วหรือไง” อนงนาถถามเพื่อนสาวที่วันนี้เอาแต่นั่งเหม่อไม่พูดอะไร           “เปล่า...แค่มีเรื่องให้คิด”           “เรื่องอะไร อย่าบอกนะที่แกบอกว่าจดทะเบียนเกือบสามปีก่อน เขาจะขอหย่า” อนงนาถกล่าวอย่างสงสัยและตกใจ สามปีก่อนเพื่อนสาวที่อยู่แผนกไอทีด้วยกัน      กับเธอ บอกว่าผู้ชายขอจดทะเบียน แต่อยากอยู่ด้วยแบบศึกษากันไปก่อน           “ไม่ใช่แก...” นี่คือสิ่งที่ชลันธรแอบกลัวมาโดยตลอด           “แล้วไป สามีแกนอกใจหรือไง เอาแต่นั่งกลุ้มใจ”           เฮ้อ...!!          “เอาตรงๆ นะ...ฉันไม่รู้เลย” ชลันธรรู้สึกว่าเขาเปลี่ยนไป ดูมีลับลมคมในกับโทรศัพท์          ชลันธรยกงานให้เพื่อนสาวทำ วันนี้เธอไม่มีอารมณ์ รู้สึกว่านาคิมเปลี่ยนไป เธอขอใช้เวลานั่งคิดเรื่องระหว่างเธอกับเขาสักพัก           ย้อนไปเมื่อเกือบสามปีก่อน...           ชลันธรเป็นเด็กจบใหม่ สมัครเป็นพนักงานแผนก   ไอทีที่หน้าตาดี และทำงานเก่งที่สุด จนนาคิมเรียกให้เข้าไปช่วยงานบ่อยๆ เธอเป็นพนักงานตัวเล็กๆ ส่วนเขาเป็นเจ้าของบริษัท แล้วเราทั้งคู่ก็คลิกกัน...แบบเธอก็ชอบเขา  เขาก็ชอบเธอ จนในที่สุดเราก็มีความสัมพันธ์กันแบบลับๆ โดยที่คนทั้งบริษัทไม่รู้สถานะของเธอและเขา          “จดทะเบียนกับผม ผมอยากรู้ว่าเราจะคบกันรอดไหม” เขาขอเธอจดทะเบียนและอยู่กับเขาแบบลับๆ แต่ทว่าเขาไม่บอกว่าอยู่ด้วยกันนานแค่ไหน จะเรียกว่าอยู่กันไปเรื่อยๆ ก็ไม่แปลกอะไร จนวันนี้ที่เธอขอใช้โทรศัพท์ของเขา และเขาหวงจนเธอสงสัย           “ของส่วนตัวจะให้ยืมกันได้ยังไง” เสียงหงุดหงิดของเขาทำให้เธอตัดใจ แล้วไปชาร์จแบตของตัวเองแทน           เขาอาจจะไม่อยากให้ยุ่งกับของส่วนตัว อาจจะมีเรื่องงาน เพราะเขาเป็นเจ้าของบริษัท อาจมีสิ่งใดที่ไม่ควรให้เธอรู้ก็เป็นไปได้          แต่...ฉันเป็นเมียที่จดทะเบียนสมรสไม่ใช่เหรอ...เธอแอบคิดเหมือนตัวเองกำลังแอบลักกินขโมยกินผัวชาวบ้านก็ไม่ปาน          เธอนั่งดูรูปในวันจดทะเบียนสมรส เธอขอเขาถ่ายรูปไว้เพียงรูปเดียว เพราะว่าเขาไม่ต้องการให้เรื่องนี้แพร่งพรายออกไป กระทั่งที่บ้านของเขาก็ไม่เคยรู้ว่าเธอและเขาอยู่กินกันฉันสามีภรรยา           หากเขาต้องกลับบ้านเธอก็จะอยู่ที่คอนโดของเขาเพียงลำพัง เขาไม่ชอบให้เธอล้ำเส้น หรือเรียกง่ายๆ คือเธอไม่มีตัวตนในสังคมของเขา จะมีตัวตนก็ต่อเมื่ออยู่ในสถานที่ที่เขาต้องการให้เธออยู่เพียงเท่านั้น           “ฉันเป็นอะไรสำหรับคุณกันแน่” เธอพึมพำเบาๆ คิดชั่งใจมาตลอดตั้งแต่จดทะเบียนกันมา           นึกย้อนไปเมื่อสามเดือนก่อน...          “คุณเรามีลูกกันไหม”แต่คำตอบที่ได้ทำเอาเธออึ้ง          “อย่าคิดอะไรโง่ๆ แบบนั้น” นาคิมพูดแค่นั้นก็ลุกออกจากเตียงนอน และเขาก็ไม่กลับมาเลยทั้งคืน           เธออยากมีลูก แต่เขาไม่ต้องการมี บอกเพียงว่าเธอยังเด็กเกินไป เพราะเธอเพิ่งอายุ 25 ยังผ่านโลกมาน้อยนัก และความคิดอ่านยังเด็กอยู่มาก เขาอยากให้เธอได้มีประสบการณ์มากกว่านี้ก่อน           อะไรคือผ่านโลกมาน้อย แค่เธอมีเขาเป็นสามีคนแรก นี่เรียกว่าผ่านโลกมาน้อยเหรอ หรือต้องให้เธอมีสามีแบบใช้นิ้วมือนิ้วเท้านับรวมกันก็ไม่พองั้นเหรอ          เธอมึนตึงกับเขาอยู่นาน แต่เขาก็ไม่เคยคิดจะง้อเธอ จะว่าไปหากเธอไม่พอใจ เขาก็ไม่เคยง้อเธออยู่ดี มีแต่เธอที่งอนเองและหายโกรธเองเป็นประจำ           ‘ทำไม...ทำไมฉันต้องทน’ เธอได้แต่คิดแล้วก็สงสัยตัวเอง แต่คำตอบนั้นไม่ยากเลย เธอรักเขานั่นเอง           ชลันธรคิดจนปวดหัว แล้วก็สลัดความฟุ้งซ่านนั้นทิ้งไป เพราะไม่อยากให้มันมารบกวนการทำงานของเธอ ตั้งแต่เขาและเธอมีความสัมพันธ์กัน เธอก็ไม่เคยได้ขึ้นไปบนห้องของเขาอีกเลย เขาให้เหตุผลว่ากลัวว่าจะแสดงอารมณ์หื่นกับเธอจนคนอื่นสังเกตได้           ใช่แล้ว เวลาอยู่บนเตียงด้วยกัน เธอและเขาเข้ากันได้ดีมาก ดีจนคิดว่าเราเกิดมาเพื่อคู่กันโดยแท้ เขาเรียกร้องเอาจากเธอไม่รู้เบื่อ ส่วนเธอกระหายในร่างกายของเขาเช่นกัน           รูปร่างเขายามเมื่อถอดเสื้อ ริ้วมัดกล้ามเนื้อที่มันเรียงตัวสวยนั้น ยามเธอมองก็อยากเอื้อมมือไปลูบสัมผัสมันอยู่เรื่อยไป ขนาดเมื่อคืน          “คุณ...อย่าลูบ” นาคิมกำลังอ่านเอกสารบางอย่างอยู่ แต่ว่าเธอเห็นเขาถอดเสื้อจึงไปแกล้งเขาเหมือนที่เคยทำ           “ทำไมคะ...กลัวว่าจะอดใจไม่ไหวเหรอ” ชลันธรไม่หยุดแต่เธอลูบไล้ไปตามริ้วกล้ามเนื้อสวย พร้อมกับเสียงกระเส่าที่เชิญชวนเขาที่สุด           เธอแอบปล่อยให้ตัวเองท้อง โดยที่ไม่บอกเขา และเธอก็ต้องการทำลูกกับเขา เผื่อความสัมพันธ์ที่เริ่มจืดจางของเราจะดีขึ้น           เธอรักเขา และไม่ต้องการเสียเขาไป เธออยากผูกมัดเขาด้วยสายใยแห่งรัก ลูกน่าจะสามารถทำให้เขาอยากเปิดตัวเธอ และอยากประกาศว่าเธอเป็นเมียอย่างภาคภูมิใจ           “ทำไมดื้อ...”          เธอได้ยินเสียงกัดฟันกรอดของเขา ก็เข้าใจทันทีว่าเขาเองก็เริ่มมีอารมณ์แล้วเช่นกัน           หญิงสาวยิ้มกระหยิ่มใจ เพราะว่าสามีของเธอใกล้ถึงจุดเกินที่จะอดกลั้นได้แล้ว          “แล้วอยากกินเด็กดื้อคนนี้หรือเปล่าคะ” เธอกระโดดเข้าไปนั่งตรงหน้าของเขา ลูบเป้าตุงๆ ที่มันเริ่มขึ้นลำเป็นท่อนใหญ่แล้ว           “อื้ม...ชลันธร” เสียงเครียดเอ่ยปราม เพราะเขาไม่มีสมาธิจะทำงานแล้ว ต้องปราบแม่สาวดื้อที่ทำให้เขาเสียสมาธิทุกครั้งยามอยู่ด้วยกัน นี่คือเหตุผลที่เขาไม่ยอมให้เธอขึ้นไปบนห้องทำงานอีก เพราะว่าสิ่งเดียวที่จะทำคือรักเธอในห้องทำงาน และมันเสี่ยงมากต่อการโดนจับได้           เขาไม่เคยหอบงานเข้ามาทำที่บ้าน ถ้าแม่ของเขาไม่ขอให้ไปทานข้าวกับพิมรฐา หญิงสาวที่แม่เขาหมายปองอยากเป็นสะใภ้ แต่เขารู้สึกเฉยๆ ไม่ได้พิศวาสอะไร ผิดกับเด็กสาวอย่างชลันธรที่ตอบสนองเรื่องบนเตียงเขาได้อย่างไม่จำกัด และเขาก็หลงเธอมากเสียด้วย           เวลาที่เขาอยู่กับเธอจะเป็นวันจันทร์ถึงวันศุกร์ ส่วนวันหยุดเขาขอเวลาไว้ให้ครอบครัว ซึ่งเราตกลงกันไว้ตั้งแต่แรกเริ่มเมื่อจดทะเบียน พร้อมกับข้อเสนอที่ต้องการเรียนรู้กันก่อนจะตัดสินใจมีลูก           หากเขารู้สึกว่าอยากมีลูก เขาจะแต่งงานกับเธอ เขาคิดอย่างนั้นแต่เก็บไว้ในใจ          ชลันธรไม่เคยล่วงรู้แผน หรืออนาคตที่เขาวางเธอไว้ที่จุดใด แต่ยามนี้คิดว่าลูกคือสิ่งเดียวที่จะเหนี่ยวรั้งเขาไว้ได้จึงแอบไม่กินยาคุมและก็เล้าโลมเขาทุกครั้งยามเมื่ออยู่ด้วยกัน          “ทำไมช่วงนี้เซ็กส์จัด” เขาวางเอกสาร แล้วดึงเมียตีทะเบียนแบบลับๆ ขึ้นมานั่งบนตักโดยท่านั่งที่แสนจะหวาดเสียวพร้อมจะร่วมรักของเธอบนโซฟา          “ก็คุณมันมีเสน่ห์น่าหลงใหลเหลือเกินนี่นา พอเห็นทีไรก็อดใจไม่ได้” เธอบดเบียดส่วนที่อ่อนโยนที่สุดในร่างกายเข้าหาร่างใหญ่ที่กำลังแข็งแกร่ง           “อื้ม...อยากเจ็บตัวใช่ไหม”           “พร้อมเจ็บค่ะ” หญิงสาวเอามือคล้องคอยิ้มยั่วจ้องตากับเขาอย่างยั่วเย้า          “แล้วอย่ามาร้องขอให้หยุดนะ” นาคิมชอบที่เธอท้าทาย เช่นนั้นก็เอาให้คลานลงจากเตียงก่อนค่อยมาทำงานต่อ