ตอนที่ 26 ความหวังดีจากใจจริงๆ นะ
รุ่งอรุณยามเช้าต้นฤดูหนาวอากาศเริ่มเย็นเยือก
กระนั้นตงหยางกับฉีซาก็ยังคงตื่นแต่เช้าไปโรงหมอเช่นเคย ขณะที่พวกเขาเดินผ่านศาลาดอกเหมย ที่ตอนนี้ดอกเหมยฮว่าเริ่มเบ่งบานไม่หวาดหวั่นต่อความเหน็บหนาว เสียงกังหันในบึงหมุนรับสายลมเย็นเยือก
ตงหยางยืนเหม่อมองกังหันตัวนั้น
ในยุคโบราณเช่นนี้ ก็มีกังหันบำบัดน้ำเสียแล้ว?
ตงหยางเห็นอีกฝ่ายหยุดเดินก็หันมาเรียก
“พี่ฉี หนาวจะแย่แล้วรีบไปกันเถอะขอรับ”
ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องเก็บนำมาคิด
ฉีซารีบเร่งฝีเท้าตามตงหยางขึ้นรถม้าไป
เมื่อขึ้นรถม้านั่งเรียบร้อย ตงหยางถูมือไปมาแล้วพูดขึ้น
“พี่ฉี วันนี้ข้าจะกลับไปเยี่ยมอี้เหนียงท่านจะไปด้วยหรือไม่”
ฉีซาเคยรับปากอีกฝ่ายเอาไว้ จึงพยักหน้าตอบรับ
“ท่านดูนี้ ตอนนี้ข้ามีเงินอยู่ 7 ตำลึงแล้ว คงพอจะซื้อปิ่นปักผมกับผ้านวมให้อี้เหนียงได้”
วันก่อนที่นายหญิงเวยได้รับราชโองการจึงตกร
