ตอนที่ 27 แสร้งเยิยยอ เมื่อคนไปแล้วตงฉงก็หันมาพูดจาหว่านล้อม อี้เหนียงห้า “อนุที่รัก ไม่ใช่ว่าข้าเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว เจ้าคิดดูหากเราสามารถกล่อมให้นายหญิงเวยรับหยางเอ๋อร์เป็นบุตรธรรมเจ้าเองก็ย่อมพลอยมีหน้ามีตาไปด้วย” ในขณะที่ผู้เป็นสามีพูด อี้เหนียงห้ากลับก้มหน้าไม่พูดไม่จา นางกำลังอดกลั้นไม่อยากจะเสวนาพูดจาให้มากความ บุรุษผู้นี้สมองเต็มไปด้วยสมองหมูคิดได้อย่างไรว่านายหญิงเวยจะยอมจุนเจือครอบครัวผู้อื่น ตงฉงเห็นว่าอี้เหนียงห้าไม่โต้ตอบในใจก็เต็มไปด้วยความโมโห ด่ากราดอีกฝ่ายในใจ สตรีงี่เง่า ทว่าตอนนี้ไม่อาจจะพูดรุนแรงได้ จึงเค้นประโยคประนีประนอมออกมา “หากเจ้าไม่ยินยอม ข้าก็ไม่คาดคั้น ที่ผ่านมาเป็นข้าเองที่ผิดต่อเจ้ากับลูก ตอนนี้ข้าสำนึกผิดแล้ว แต่ละคืนข้าไม่อาจจะข่มตานอนหลับได้ง่าย หยางเอ๋อร์ที่อยู่ในฐานะเช่นนั้นจะเดินทางไปเส้นใดต่อ...ข้าคิดหาหนทางอยากทำคุณไถ่โทษ คำพูดเ