“เฟยลี่ เล่าความจริงที่ข้าควรจะรู้ทั้งหมด มาให้ข้าฟังได้หรือไม่”
เฟยเย่มองไปที่พระเนตรที่แสดงถึงการร้องขอของท่านอ๋อง นางไม่เคยชนะใจตัวเองได้แม้แต่ครั้งเดียว เรื่องของเขาไม่ได้อยู่ในแผนการของนางแต่กลับทำให้นางลังเลจนถึงตอนนี้
“เฟยเฟย ได้โปรดไว้ใจข้าได้หรือไม่”
เพียงแค่คำนี้ถึงกับทำให้เฟยเย่หันมามองเขา น้ำตาที่อดกลั้นมานานพลันไหลออกราวสายน้ำ ท่านอ๋องเดินมาพร้อมกับซับน้ำตาให้นางและดึงนางเข้าไปกอดแน่นด้วยความคิดถึง
เขาอยากทำเช่นนี้มาหลายวันที่ไม่ได้พบหน้านาง นึกไม่ถึงว่าจู่ ๆ นางก็กลับมาที่จวนสกุลหลิน ในตอนที่เขาทราบว่านางจากมาเขาจึงรู้ได้ทันทีว่าเขาขาดนางไม่ได้อีกต่อไป
“เฟยเฟย จะฟังข้าหน่อยได้หรือไม่ เจ้าไม่ได้รักข้าเหมือนที่ข้ารักเจ้าหรอกหรือ”
“หม่อมฉัน….มีสิทธิ์เช่นนั้นด้วยหรือเพคะ”
“เจ้ามีสิทธิ์แน่นอน หัวใจของข้าเป็นของเจ้านานแล้วตั้งแต่วันที่เราพบกัน แต่หัวใจของเจ้า ต่อให้ยังไม่ใ
