“เจ้าว่าอย่างไรนะ พระชายา คุกเข่าเดี๋ยวนี้!!”
เฟยเย่เพียงแค่หันไปมองหยงไท่เฟยที่สั่งให้นางคุกเข่า สมัยโบราณนี่เอะอะอะไรก็สั่งให้คุกเข่าสินะ น่าเบื่อจริง ๆ นางหันมามองอันถงที่ยังสะอึกสะอื้นพร้อมกับคว้าชายชุดท่านอ๋องอยู่
ท่านอ๋องพยายามเบี่ยงตัวออกเพราะสายตาของพระชายาที่มองมาแต่ก็มิอาจหนีมือของอันถงที่เอื้อมมาจับชายผ้าเอาไว้
“พระชายา นี่มันเรื่องอะไรกัน”
เขากระซิบถามนางด้วยเสียงที่เบา
“หม่อมฉันสั่งลงโทษโบยนางจริงเพคะ”
“เจ้าสั่งโบยงั้นหรือ”
“ไม่เพียงแต่นาง แต่ยังมีสาวใช้อีกสองคน ซึ่งหม่อมฉันสั่งขายพวกนางออกไปหลังจากที่สั่งลงโทษแล้วเพคะ”
“ข้าอยากทราบเหตุผลว่าเหตุใดเจ้าจึงสั่งลงโทษพวกนางเช่นนี้”
“เป็นเพราะพวกนางไม่เคารพหม่อมฉันที่เป็นพระชายาของพระองค์ ในเมื่อไม่ทราบว่ากินเบี้ยหวัดของผู้ใดก็ไม่ควรจะเลี้ยงเอาไว้ หม่อมฉันจึงสั่งลงโทษพวกนางเพคะ”
ท่านอ๋องหันไปมองหยงไท่เฟย แม้ว่านางจะเป็นผ
