ตอนเย็น...
ปิ่นกลับไปแล้ว ฉันนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ห้องนั่งเล่น ได้ยินเสียงรถเข้ามาแต่คงไม่ใช่เสี่ยเฟย เสี่ยเฟยบอกว่าวันนี้จะไม่กลับมานอนเพราะแฟนมาหา ฉันก็ดีใจด้วยสุดท้ายเสี่ยเฟยก็เลิกชอบฉันสักที อาจจะมีหวั่นไหวนิดหน่อย
“ฮานะ” เสี่ยยิ้มแต่แววตาเสี่ยดูเศร้ามาก
“คะ?”
“ฉันให้” เสี่ยยื่นกล่องเล็ก ๆ มาให้ฉัน
“ให้ทำไมคะ”
“ก็วันนี้วันเกิดเธอ เปิดดูสิ” ฉันก็เปิดดูตามที่เสี่ยบอก แอบลุ้นนะว่าเสี่ยจะให้อะไร พอเปิดออกมา สิ่งที่อยู่ข้างในคือแหวนเพชร...
“ถ้าเธอพร้อมจะให้อภัยฉันเมื่อไหร่ เธอก็ใส่มันนะ”
“เอาเก็บไปเถอะค่ะ” ฉันยื่นกล่องแหวนคืนเสี่ยไป
“ฉันให้เธอแล้ว ห้ามคืนสิ”
“น่าเบื่อ” ฉันเดินขึ้นห้องไปเลย
ช่วงดึก...
ก๊อก ๆ เสียงเคาะห้องดังขึ้น ฉันก็เลยเดินไปเปิดดู
“ฉันขอนอนด้วยได้ไหม”
“ไม่ค่ะ”
“นอนพื้นก็ได้”
“ก็บอกว่าไม่ไง” คือกลัวอ้วกแล้วเสี่ยมันรู้ เพราะถ้าเสี่ยรู้ตอนนี้แผนทุกอย่างจะพัง
“
