"เด็กคนนั้นเป็นลูกของณิกับคุณแม็กซ์เวลล์ใช่ไหม"
ณัชชาเอ่ยถามน้องสาวด้วยน้ำเสียงนิ่งเรียบเช่นเดียวกับแววตาซึ่งยากจะหยั่งรู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่ คำถามของคนเป็นพี่ทำให้ณิชาเงียบลงไปสองนาน สายตาที่มองมากำลังกดดันให้ตอบคำถามนั้น
และแล้ววันนี้มันก็มาถึงจนได้ เธอไม่เคยคาดหวังให้อีกฝ่ายไม่กลับมาเพราะรู้ดีว่าสักวันพี่สาวเธอต้องกลับมาอย่างแน่นอน ก่อนหน้านั้นภาวนาให้คนตรงหน้ากลับมาเร็วๆ พอกลับมาแล้วทำไมเธอถึงนึกเสียดายช่วงเวลาดีๆ ที่เคยเกิดขึ้นกับแม็กซ์เวลล์
"เงียบแบบนี้แสดงว่าที่พี่คิดมันใช่ใช่ไหม?"
"ณิขอโทษค่ะ"
"ขอโทษเรื่องอะไร?"
"ณิขอโทษที่..." เธอยั้งคำพูดที่ต้องการให้ณัชชารับรู้ถึงความรู้สึกที่มีต่อแม็กซ์เวลล์เอาไว้ ไม่รู้ว่าถ้าเธอพูดออกไปคนตรงหน้าจะรับได้หรือไม่ได้ที่เธอเผลอใจไปรักคนที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามีตัวเอง
"พี่ต่างหากที่ควรขอโทษณิ ถ้าพี่ไม่หนีไป ณิคงไม่ต้องตกกระไดพลอยโจรแต่งงานกับคุ
