ด้านอังคณาพอตอบข้อความเนวินไปแล้วก็รู้สึกโล่งใจทันที เพราะตอนที่เขาทำงานเขาจะไม่ค่อยใช้โทรศัพท์ดังนั้นตอนนี้เธอก็มีเวลาเที่ยวอย่างน้อยก็สี่ถึงห้าชั่วโมงเลย
“แก…ผู้กองเขาจะออกไปตรวจแล้ว เราไปเที่ยวกันต่อเลยเถอะ รีบเที่ยวรีบกลับจะได้ไม่โดนจับได้หนีเที่ยว…” อังคณาพูดไปเมื่อเอาโทรศัพท์ไปเก็บไว้ในกระเป๋าแล้ว
“เดี๋ยวก่อนสิแก ฉันยังไม่ได้บอกพี่คีรินเขาเลย รายนั้นถ้าฉันกลับช้าเดี๋ยวก็โทรจิกฉันแน่ๆ ให้ฉันเคลียร์กับเขาแปปนึง” ชลธิชาพูดบอกไป เพื่อป้องกันไม่ให้ห่วงจนตามตัวเธอ
“ไหนบอกว่าจะไม่บอกเขาไงยะ แล้วนี่จะโทรบอกเขาทำไมกัน ” ชวพรพูดแซวเพื่อนสาวออกไปอย่างขำๆ
“ก็กันเอาไว้ก่อนไงแก บอกเขาไว้หน่อยก็ดี เขาจะได้ไม่ต้องห่วงฉันไงเล่า…” ชลธิชาพูดไปแบบแก้ต่าง เพราะปกติเขาและเธอกลับเข้าคอนโดไม่เกินทุ่มนึงตลอด นับตั้งแต่ที่อยู่ด้วยกันมาเกือบอาทิตย์กว่าๆ
“โอเคๆ งั้นแกก็รีบโทรซะ นี่ก็จะทุ่มนึงแล้ว ออกจากนี่
