“ธิชาส่งแค่นี้นะคะ เพราะพี่ก็คงจะกลับเองได้…ยังไงก็ขอบคุณที่ช่วยเพื่อนของธิชาก็แล้วกันนะคะ” ชลธิชาก็เดินออกมาส่งคีรินที่หน้าลิฟต์แล้วเธอก็หันไปพูดบอกเขาทันที
“เดี๋ยวสิธิชา…เรายังคุยกันไม่จบเลยนะ…” คีรินพูดออกไปแล้วเขาก็มองเธอด้วยสีหน้าจริงจัง
“เราคุยกันมากี่รอบแล้วคะพี่คีริน แล้วมันก็จบที่พี่อยากจะแก้แค้นพี่ไหมเขาทุกรอบ เพราะฉะนั้นเราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วล่ะค่ะ ธิชาเบื่อที่จะทะเลาะกับพี่แล้ว พี่อยากจะแก้แค้นก็แก้แค้นไปค่ะ อย่ามายุ่งกับธิชาก็พอ” ชลธิชาพูดบ่นออกไปอย่างอดไม่ได้ เพราะมันหลายครั้งแล้วกับการที่ต้องมาพูดคุยกับเขาแบบนี้
“พี่จะไม่ยุ่งได้ยังไง…เกิดธิชาท้องกับพี่ขึ้นมาล่ะจะทำยังไง ลืมไปหรือเปล่าว่าเรามีอะไรกัน เราแทบไม่เคยป้องกันเลยนะ บางทีธิชาอาจจะท้องไม่รู้ตัวแบบเพื่อนธิชาก็ได้ใครจะรู้…” คีรินพูดออกไปแล้วเขาก็มองหน้าเธอไปแบบจดจ้อง
“หึ…พี่คีรินคิดว่าคนอย่างธิชาจะปล่อยจะปล่อย
