“อ่าวไอ้เน…แล้วนั่นผู้หญิงของแกไปไหนอีกวะ” คีรินหันมาเอ่ยถามเพื่อนหนุ่มไป เพราะเขาคิดว่าเธอนั่งตรงนี้แล้วเดี๋ยวชลธิชาก็คงจะมาที่นี่
“กลับไปหาเพื่อนเขาน่ะ…” เนวินพูดบอกไปแล้วสายตาของเขาก็มองตามอังคณาไปแบบครุ่นคิด
“ฉันก็นึกว่าเขาจะนั่งตรงนี้จนธิชามาซะอีก เฮ้อ…ก่ะว่าจะเจอหน้าเมียให้ชื่นใจสักหน่อย” คีรินพูดออกไปแบบเสียดาย เพราะเขาเจอชลธิชาแล้วจะเข้าไปหาเธอแล้ว แต่เธอก็มองเขาและสะบัดหน้าใส่จนเขาไม่กล้าเข้าไปหาเธอเลยน่ะสิ พออังคณามานั่งด้วยเขาก็คิดว่าชลธิชาจะตามมาซะอีก
“แค่เห็นหน้าแกเขาก็คงไม่อยากจะมาแล้วมั้ง….คีริน…แกกับฉันเราเป็นเพื่อนกันมานานแล้วนะโว้ย แกรักฉันไหมวะ” เนวินตอบไปก็ถามเพื่อนหนุ่มไปแล้วมองแบบจดจ้อง
“ถามบ้าอะไรของแกวะเนี่ย…ฉันขนลุกนะไอ้เน…อยู่ๆมาถามว่ารักแกไหมทำไมวะ…” คีรินได้ยินก็หันควบมามองเพื่อนหนุ่มทันที ก่อนจะพูดออกไปอย่างแปลกใจ
“แกก็ตอบมาก่อนสิวะว่าแกรักฉันไหม” เนวินถา
