พอคีรินเข้าไปในห้องครั้วแล้วเขาก็เอาอาหารวางไว้แล้วเขาก็ไปหาถ้วยชามมาใส่อาหารให้เธออย่างเรียบร้อย ก่อนจะเอาวางไว้ให้นั่งตรงข้ามกันจนกระทั่งเธอเดินเข้ามา เขาก็มองสบตากับเธอที่มองมาที่เขาแบบจดจ้อง
“อ่ะ…พี่ใส่ถ้วยให้แล้ว มากินซะ แล้วจะได้กินยา…” คีรินพูดบอกไปแล้วเขาก็เอาถุงยามาอ่านดูว่าอะไรเป็นอะไร แล้วเขาก็เอาออกมาใส่ถ้วยยาเล็กๆให้กับเธอไป
“พี่คีรินไม่ต้องทำแบบนี้ก็ได้ค่ะ ธิชาทำเองได้…” ชลธิชาพูดบอกไปก็เอื้อมมือไปจะหยิบถุงยามาแต่เธอก็ถูกสายตาของคีรินมองกลับมาแบบดุๆซะก่อน เธอเลยชักมือกลับมาเพราะไม่อยากจะโดนเขาดุหรือว่าอะไรอีก
“ก็พี่ทำให้นี่แล้ว แล้วเราจะมาทำทำไมอีกหึ ทานโจ๊กไป…เดี๋ยวมันหายร้อนแล้วจะไม่อร่อย…” คีรินพูดบอกไปแล้วมองเธอแบบดุๆ เพราะไม่อย่างนั้นเธอจะไม่กลัวเขาน่ะสิ แค่นี้ก็ถึยงเขาฉอดๆจนเขานั้นปวดหัวแล้ว
“ค่ะ…” ชลธิชาพยักหน้าตอบไปแล้วเธอก็นั่งที่เก้าอี้แบบเชื่องช้า ก่อนจะค่อยๆท
