ด้านชลธิชาที่กลับมาเข้ามาในห้องพักแล้วเธอก็ปิดประตูห้องแล้วก็เงยหน้าขึ้นอย่างอดกลั้นเพื่อไม่ให้ตัวเองนั้นร้องไห้ออกมา
“อย่านะธิชา แกอย่าเสียน้ำตาให้กับคนเลวๆแบบนั้น…อย่าร้องนะ…ในเมื่อเขาไม่ได้เลือกเราแต่เขาเลือกที่จะแก้แค้นก็ปล่อยเขาไป…อย่าร้อง” ชลธิชาพูดออกไปแล้วก็พยายามข่มจิตใจของเธอเองให้อดกลั้นให้ถึงที่สุด เพราะเธอไม่อยากจะเสียน้ำตาให้กับเขา
“แกจะมาหวังอะไรจากคนแบบนี้ธิชา..เขาเข้าหาแกเพราะต้องการแก้แค้นตั้งแต่แรกแล้ว…เขาไม่มีทางจะจริงใจกับแกหรอก…จำไว้สิธิชา….” ชลธิชาพูดออกไปแล้วก็เช็ดน้ำตาของเธอไปจนเหือดแห้ง
“เราสวย เราเริ่ดขนาดนี้ เราหาได้ดีกว่าเขาแน่ ยังไงเรื่องของเรากับพี่คีรินก็ไม่มีทางเป็นไปได้ เลือกที่จะจบตอนนี้ดีที่สุดแล้ว” ชลธิชาพูดออกมา เพราะเรื่องของเธอและเขาไม่ไม่สมควรจะเกิดขึ้นตั้งแต่แรกแล้ว ตอนนี้มันจบลงก็ถือว่าโชคดีของเธอที่ครอบครัวและคนอื่นๆยังไม่รู้เรื่องนี้
จากนั้น
