“ผมก็เจ็บน่ะสิคุณ ถามมาได้ ผมลงแรงขนาดนี้ โอ๊ย….คุณจะเข้ามาใกล้ให้ผมตกใจทำไมเนี่ย…” เนวินพูดตอบไปแล้วมองเธอแบบค้อนๆ เพราะเธอทำให้เขาต้องมาเจ็บตัวแล้วก็ขายขี้หน้าคนอื่นๆที่อยู่ตรงนี้ด้วย
“อ่าวคุณ ฉันจะรู้ไหมล่ะว่าคุณจะอ่อนขนาดนี้น่ะ ทำมาพูดว่าไม่หวั่นไหว ฉันเข้าใกล้แค่นี้ก็ตกใจจนล่วงจากลู่วิ่งแล้ว…เฮ้อ…มาๆ ค่อยลุกขึ้น เดี๋ยวฉันช่วย…” อังคณาตอบเขาไปแล้วก็เข้าไปช่วยพยุงตัวเขาขึ้นมา
“ฮึบ!...อือ…เบาๆนะคุณ…พรึบ….จุ๊บ….” เนวินก็รวบรวมแรงที่จะลุกขึ้นแล้วอังคณาก็เข้ามาพยุงเขา แต่ด้วยความที่เขานั้นตัวใหญ่กว่าเธอมากทำให้เธอรับน้ำหนักเขาไม่ไหวแล้วเธอก็ผ่อนแรงในตอนที่เขาผ่อนด้วยทำให้เนวินนั้นล้มลงกับพื้นอีกครั้ง และเขาก็ตกใจแล้วคว้าตัวเธอไว้ จนอังคณานั้นล้มตามลงมาพร้อมกับหน้าสวยๆที่มาจนกับหน้าของเขาจนปากจุ๊บกันอย่างบังเอิญ
“อือ…” อังคณาก็ตาเบิกกว้างอย่างตกใจเลยทีเดียว เพราะตอนนี้เธอล้มลงใส่ตัวเขาแล้
