เขาตาโตอยู่สามวินาทีก่อนจะเปลี่ยนเป็นหน้าเข้ม
“เธอนี่มันไม่รู้จักบุญคุณคนเลยนะ เธอรู้ไหมว่าฉันต้องใช้คนเท่าไหร่ถึงจะหากระเป๋าเก่าๆ ของเธอกลับมาได้ ไอ้โจรปัญญาอ่อนนั่นไม่ทิ้งขยะในกระเป๋าของเธอไปหมดก็บุญเท่าไหร่แล้ว”
เธอหน้าค้าง ไม่คิดว่าจะถูกทวงบุญคุณเร็วขนาดนี้
“ขอบคุณมากนะวิกเตอร์”
ยังไงเขาก็สมควรได้รับคำนี้ เธอยิ้มสวยมากในวินาทีนั้นก่อนจะลุกจากโซฟาแล้วเดินไปที่หน้าต่างห้อง เขามองตามแผ่นหลังของเธอ สายตาคมกริบซ่อนความรู้สึกบางอย่างไว้
“เธอรีบไปอาบน้ำเถอะ แล้วก็เข้านอนได้แล้ว เพราะพรุ่งนี้เราจะต้องไปลงเรือกันตั้งแต่เช้า”
คำสั่งที่แสนธรรมดานั่นทำให้เธอถึงกับหน้าเซียว มาลินีไม่ยอมหันไปมองคนที่นอนรอเธออยู่บนเตียง เธอคิดว่ามันเป็นเรื่องที่น่ากลัวมาก เธอยังเป็นสาวเป็นแซ่ แถมยังบริสุทธิ์ผุดผ่อง ควรจะสละตัวเองมานอนร่วมกับหนุ่มกรีซจอมหยิ่งคนนี้หรือ เธอจะทำอย่างไรดีมาลินี นี่เธอจะต้องนอนเตียงเ
