“กางเกงยีนนี่นะ” เขาอ้าปากค้าง ก่อนจะส่ายหน้า “ก็ตามใจ”
แน่นอน เธอจะใส่กางเกงยีนนอนตลอดเวลาที่ต้องอยู่กับหมอนี่ บอกลาชุดนอนวาบหวิวไปได้เลย เพราะเธอไม่มีวันอยู่ในเสื้อผ้าที่ล่อแหลมต่อการถูกรุกล้ำเป็นแน่ ถึงปากเขาจะบอกว่ารังเกียจ แต่ใครจะรู้ บางทีอารมณ์ดิบหรือสัญชาติญาณเถื่อนอาจจะโผล่ออกมาโดยไม่รู้ตัวก็ได้ เธอคิดว่ามันเป็นวิธีป้องกันตัวที่ดีที่สุดในตอนนี้
หญิงสาวหันมาถอนหายใจต่อหน้าตู้เสื้อผ้าขนาดยักษ์ ก่อนจะเดินย่องไปที่โซฟา เขากระแอมจนเธอสะดุ้งอีกรอบ จากนั้นเขาก็ลืมตาขึ้นมองเธอด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ ฝ่ามือตบลงบนฟูกแรงๆ เพื่อเป็นการเชื้อเชิญ
“ฉันนอนที่โซฟาดีกว่านะ เตียงนอนคุณจะได้ไม่สกปรกไง อีกอย่างตัวฉันก็เหมือนขยะ”
“มาเถอะน่า สาบาน ฉันไม่ทำอะไรเธอหรอก”
เธอจำใจต้องเดินกลับไปขึ้นเตียง ตอนนี้หัวใจของเธอคงจะเต้นหนึ่งร้อยแปดสิบครั้งต่อนาทีเป็นแน่ เธอรู้สึกได้ด้วยสองหูของตัวเอง ซึ่งมันไม่ได้ต่
