“ขอบคุณที่มาร่วมงานเลี้ยงวันเกิดของผมนะครับ”
ราฟาเอล พี่ชายตัวดีของเจ้าหล่อน ยิ้มเอาใจ ยกแก้วไวน์ขึ้นเหนือศีรษะ
“เราต่างหากละครับ ที่ได้รับเกียรติ ได้มีโอกาสมาร่วมอวยพรให้แก่คุณวิกเตอร์ เพราะคุณคือบุคคลที่น่าสนใจที่สุดคนหนึ่งของกรีซ ซึ่งนั่นก็เป็นความจริงอย่างที่ไม่สามารถจะเถียงได้สักคำ น่าจับตามองกว่าใคร”
วิกเตอร์ยิ้มจืดชืด สัมผัสได้ถึงความไม่จริงใจของคนพูด
“ขอบคุณ” เขาพูดห้วนสั้น ก่อนยกแก้วไวน์ขึ้นจิบ แล้วลอบถอนหายใจด้วยความระอา เงยหน้ามองมารดาด้วยรอยยิ้มสดใสปรุงแต่ง “สั่งอาหารมากินกันดีกว่าครับ ดีกว่านั่งยิ้ม พูดเอาใจกันอยู่อย่างนี้ ไม่อิ่มหรอกนะครับ”
ดูมันพูดเข้า แม่คงอยากจะพูดอย่างนี้มากกว่า ทุกคนบนโต๊ะหน้าซีดไปตาม ๆ กัน แต่ที่ทำหน้าเหมือนขี้ไม่ออกก็เห็นจะเป็นเจ้าราฟาเอลนั่นละ จึงเป็นเหตุให้คุณแม่ผู้แสนดีของเขารีบพูดแก้ให้ลูกชาย
“ปกติ วิกเตอร์ชอบพูดหยอกเย้าแต่เฉพาะคนใกล้ชิดสนิทส
