วิศวะตัวพ่อกับหมอมินิ

EP 2 บังคับ

AG : ผมออกัสครับจะเป็นตัวแทนหรือที่ปรึกษา ทุกเรื่องจะผ่านผมได้หมดครับ

Lv : คุณคือประธานสโมเป็นเฮดว๊ากหรอ

AG : ผมเป็นรองครับ คินเป็นประธานแต่คินจะงานยุ่งมากช่วงนี้ติดต่อผมเลยง่ายกว่า

Lv : อ่อ...เรา 4 คนปี 2 ทั้งหมดเพราะพี่ปี 3 ไม่มีใครว่างมา

AG : พวกผมปี 3 ทั้งหมดครับ

Lv : งั้นเราเรียกรุ่นพี่แล้วกันนะคะ

AG : ครับ

บทสนทนาง่าย ๆ แต่ว่าทำเอาคนที่นั่งฟังรู้สึกถึงบางอย่าง ฉันคนนึงล่ะรู้สึกว่ารุ่นพี่ออกัสจ้องไอ้เลิฟแปลกกว่าที่ควร ส่วนไอเลิฟก็ไม่อ่อนโยนเหมือนปกติสักนิด ทั้ง ๆ ที่ความจริงฉันมักเป็นคนพูดจาไม่มีหางเสียงมากกว่าไม่ใช่เลิฟ ผ่านไปไม่นานที่รุ่นพี่ออกัสพูดรายละเอียดของโครงการ จนฉันก็เริ่มง่วงเพราะเมื่อคืนอ่านหนังสือจนดึก ระหว่างที่ยกมือป้องปากตัวเองแล้วเบี่ยงตัวหลบเพื่อให้การหาวของฉันยังดูมีความเป็นลูกคุณหนูอยู่ สายตาฉันก็เห็นรุ่นพี่คินจ้องฉันไม่วางตา แต่หน้าเขานิ่งมากอ่านความรู้สึกไม่ออกว่าคิดอะไร ฉันเลยมองเขากลับนั้นทำให้เขาเป็นฝ่ายหลบตาฉันเอง ระดับฉันไม่มีอายนะถ้าใครมาจ้องไม่รู้เพราะโตมากับพวกเฮียรึเปล่าเลยไม่ค่อยอ่อนหวานเหมือนคนอื่น

Tae : งั้นทางเราผมเป็นตัวแทนกลุ่มแล้วกันครับ

AG : ครับงั้นตอนนี้ละเอียดไม่มีอะไรแล้วเดี๋ยวพี่ขอให้แอดไลน์กลุ่มอาสาเลยพี่จะได้ส่งพวกเอกสารให้

Mn : ต้องทุกคนหรอคะ

AG : ครับ...เดี๋ยวจบงานก็ค่อยออกก็ได้ครับ

Mn : ก็ได้ค่ะ

เอาตามจริงฉันกับเลิฟไม่ชอบวุ่นวายแต่เพราะที่คณะไม่มีใครยอมออกค่าย เลยกลายเป็นโหวตหาคนเรียนเก่ง 4 อันดับไปแทน หวยเลยมาลงที่พวกเราทั้ง 4 สีไม้กับเตเต้น่าจะสนิทกันมาก่อน แต่กับพวกฉันเราเคยเพื่อนรวมคณะไม่ได้สนิทกัน ในระหว่างเดินมาที่ตึกวิศวะเลยได้ทักทายพูดคุยกันนิดหน่อยก็รู้สึกว่าเข้ากันได้แน่ ๆ ไปค่ายก็คงไม่มีปัญหาอะไร เสียงสั่นของมือถือดังไม่หยุดจนทุกคนหันมองฉันเลยต้องรับ

Mn : ว่า...อืมเฮียรอตรงที่เดิมแระ

ฉันพูดเสร็จก็ตัดสายทิ้งทันทีจะใครล่ะ ก็เฮียฝาแฝดของฉันที่ไม่ได้เจอกันมาทั้งอาทิตย์หลังจากไปคลับ วันนี้เลยจะมารับไปกินข้าวที่บ้านเพราะเป็นวันศุกร์จะได้นอนค้างที่บ้านเลย แล้วเย็นวันอาทิตย์พี่ก็จะมาส่งฉันที่คอนโดเหมือนเช่นทุกที ตอนนี้ก็ประชุมเรียบร้อยแลกไลน์เรียบร้อยพวกเราเลยขอตัวเดินออกมาก่อน เพราะห้องนี้เป็นห้องสโมพวกรุ่นพี่ว๊ากคงจะอยู่ต่อ ระหว่างเดินลงตึกฉันเป็นคนรั้งท้ายเพราะจะแยกตัวไปทางประตูมหาลัยที่เฮียแฝดจอดรถรอ ส่วนเพื่อนทั้ง 3 ก็เดินไปทางลานจอดรถพร้อมกันเลยแยกกันใต้ตึกเลย เสียงปริศนาเรียกฉันไว้ก็ฉันจะก้าวเท้าเบี่ยงออกไปจากตึก

K : น้องมินิรอสักครู่ครับ

Mn : ค่ะ

K : เราเคยเจอกันไหม

Mn : รุ่นพี่ถามทำไม

K : แค่คิดว่าเราน่าจะ...

Mn : หยุดค่ะเราไม่เคยเจอกันแล้วนอกเหนือจากเรื่องงานรุ่นพี่ไม่ต้องพูดคุยกับมินิก็ได้

K : ...

Mn : ที่มินิมาเพราะโดนบังคับไม่ได้อยากพูดคุยกับใคร...ขอตัวค่ะ

น่ารำคาญชะมัดฉันเสียเวลาชีวิตไปเป็นชั่วโมงเพราะประชุมค่าย ถ้าคณะฉันจัดเองฉันก็ยินดีจะอาสาไปเป็นคนแรกเลย แต่นี้เอาฉันมาอยู่กับพวกวิศวะใครจะไม่หงุดหงิด นี่ก็อีกคนเอาแต่จ้องฉันจนฉันคิดว่าฉันทำอะไรผิด ที่ไหนได้มาเนียนทักว่าเคยเจอกัน กะว่าฉันต้องดีใจสินะไปอ่อยคนอื่นเถอะ เห็นหน้าก็รู้แระเจ้าชู้พอกับเฮียแฝดฉันแน่นอน

Mix : ช้าว่ะ

Mn : ติดประชุมค่ายอาสา

Mix : ปกติไม่เห็นชอบเรื่องแบบนี้

Mn : คณะสั่งให้ไปกับวิศวะ

Max : ไปกับใคร

Mn : มีเพื่อนอีก 3 สนิทกันโอเคอยู่

Mix : คืนนี้ย่องออกมาเที่ยวกันนี่นัดเพื่อนไว้แระ

Mn : เหนื่อยอยากนอน

Mix : ออกเถอะไปด้วยกัน

ไม่รู้ทำไมเวลาเฮียแฝดไม่อยากโดนผู้หญิงมาวุ่นวายชอบเอาฉันไปด้วยตลอด พอมีคนจะมาชวนไปต่อก็จะบอกว่าต้องพาน้องสาวกลับบ้านไม่สะดวกไปต่อ อนาคตมีแฟนก็คงทิ้งฉันตอนนี้ไม่มีฉันเลยมีประโยชน์เป็นไม้กันหมา หลังจากถึงบ้านกินข้าวนั่งเล่นกับเจ้าหลานตัวแสบมาติน ที่ชอบเรียกชื่อฉันจาก อาโกมินิ เหลือเป็น มี๊นิ ใครไม่รู้ได้ยินคงคิดว่าฉันเป็นแม่แต่เพราะยังเด็กเลยพูดไม่ชัดแต่แม่ตัวจริงของมาติน ๆ เรียกมาม๊า ทุกคนในบ้านเลยแยกออกว่ามาตินเรียกใคร

คืนนี้ฉันไม่ใส่ส้นสูงแล้วกลัวสะดุดล้มอีก ยิ่งโดนลากมาคลับเดิมเลยอดไม่ได้ที่จะมองหาผู้ชายในคืนนั้น ถึงจะจำไม่ได้แต่ก็คอยมองหาหน่อยเถอะเพื่อเจอ แล้วถ้าหล่อตรงสเปคตี๋ ๆ ขาว ๆ สะอาด ๆ ก็ไม่ติดนะถ้าฉันจะสะดุดขาตัวเองล้มใส่เขาอีก สมัยนี้ใครเขารอคนมาจีบกันเปิดก่อนได้เปรียบถ้าจีบไม่ติดก็คิดว่าเป็นประสบการณ์ชีวิตในวัยมหาลัย เพื่อน ๆ ของเฮียมีแฟนกันเกือบหมดเหลือแค่เฮียฟูที่ยังโสด พอฉันมานั่งอยู่กับเฮีย ๆ เลยดูเป็นสาวน้อยที่มีแต่คนปกป้อง อนาถใจจังแล้วแบบนี้ใครจะกล้าจีบ

AG : มองใครว่ะจ้องขนาดนั้น

K : ...