วิศวะตัวพ่อกับหมอมินิ

EP 3 เซอร์ไพรส์

W : นั่นดิ่เห็นมองไปที่ฝั่ง VIP สักพักแล้ว

AG : เจอเหยื่อ

K : พูดมากจังว่ะแดก ๆ ไปถามมาก

ผมมานั่งดื่มอยู่แล้วทุกวันศุกร์ เสาร์ คลับนี้เป็นของคุณอาผมเองและผมถือหุ้น 20 % แต่ไม่เคยต้องเข้ามาดูแลบริหารเพราะผมมีงานส่วนตัวที่ต้องทำ อีกอย่างมาที่นี่ก็ง่ายที่จะหาคนดีลไประบายอารมณ์แบบผู้ชาย ไม่มีสานต่อครับดีลจบก็แยกย้าย ผมเพิ่มมาได้ไม่นานสายตาก็มองไปเจอรุ่นน้องนักศึกษาแพทย์ที่ชื่อ มินิ คนที่พูดจากับผมอย่างกับโกรธกันมา 10 ปี ผมทั้งงงทั้งโมโหผู้หญิงอะไรไม่ยอมฟังแถมพูดจาไม่ค่อยเคารพรุ่นพี่เอาซะเลย ที่ผมตามไปถามเพราะเพื่อเราเคยเจอกันจริง ๆ แล้วจะใช่คนที่ผมคิดไหม

AG : เอ้าไอ้ห่านึกจะลุกก็ลุกตกใจหมด

K : ขวัญอ่อนขนาดนั้น

ฉันดื่มไปไม่เยอะวันนี้มาเพราะเฮียไม่ได้อยากเมา ระหว่างทางเดินไปห้องน้ำฉันถูกมือดีดึงเข้าไปในซอกข้าง ๆ ตรงห้องเก็บของที่มีป้ายบอกว่าเฉพาะพนักงาน ยังไม่ทันร้องโวยวายฉันก็ถูกดันเข้าห้องนี้ทันที ไฟเปิดแบบอัตโนมัติทำเห็นว่าผู้ชายตรงหน้าที่รุ่นพี่เมื่อตอนเย็น ก็เฮดว๊าก นั่นแระ ดาเมจเขาทำเอาฉันกลืนน้ำลายลำบากขึ้นมาไม่น้อย ไอ้เวลาใส่เสื้อช็อปก็รู้แระว่าหน้าตาดีแต่พฤติกรรมทำเอาฉันไม่อยากพูดด้วย แล้วตอนนี้ฉันหนีไม่ได้ตัวเขาสูงมากยืนบังประตูจนไม่มีที่ให้ฉันหนีออกไป

Mn : ทำไรหลบสิ

K : พูดดี ๆ

Mn : หลบสิค่ะ

K : พูดให้ดี ๆ

Mn : นายเป็นพ่อฉันรึไง...วุ่นวายไม่เลิก

K : บอกให้พูดดี ๆ ไงครับ

Mn : มาบังคับดึงเข้ามาในนี้จะให้พูดดีเพื่ออะไรบ้าเปล่า

K : อาทิตย์ก่อนเป็นเรารึเปล่าที่ล้มใส่พี่

ห๊ะ...เดี๋ยวนะเป็นเขารึที่ฉันเซจนล้มใส่แถมแอบจุ๊บแผงอกหอม ๆ ด้วย เวรแท้แล้วไงเพิ่งปากแจ๋วใส่ไปด้วย เมื่อตอนเย็นจะว่ามาแกล้งหลอกก็ไม่ใช่ เพราะเขาจะรู้ได้ไงว่าฉันล้มใส่ถ้าเขาไม่ใช่คนนั้น สมองอันชาญฉลาดของฉันกำลังหาทางออกจากห้องนี้ให้ได้ แต่ยิ่งคิดเขาก็ยิ่งเดินชิดเข้ามาอีก วันนี้ฉันไม่มีรองเท้าส้นสูงเลยทำให้ตัวฉันเตี้ยกว่าบ่าเขาอยู่หลายนิ้ว

Mn : อย่ามาอำนะ

K : ถามว่าใช่ไหม

Mn : ถ้าใช่แล้วจะทำไมก็ขอโทษไปแล้วนิ่

K : วันนี้ไม่ใส่แบบวันนั้นใส่แบบนี้ก็น่ารักดี

Mn : ห๊ะ...พูดจาอะไรหลบเราจะกลับโต๊ะ

K : มากับใคร

Mn : แฟน

K : คนไหน

Mn : คนไหนก็ได้สลับ ๆ เดี๋ยวเบื่อ

พอผมได้ยินสิ่งที่ออกจากปากเธอทำเอาผมไปต่อไม่เป็น มันดูน่าตกใจมากกว่าที่จะให้เชื่อในสิ่งที่เธอพูดแบบหน้าตาเฉย แต่เธอก็นั่งอยู่กับผู้ชายหลายคนจนผมลังเลจะเอายังไงต่อดี สุดท้ายผมก็ยอมให้เธอกลับออกไป ยอมรับครับผมสนใจเธอตั้งแต่วันนั้น เพียงแต่เห็นหน้าไม่ชัดแต่กลิ่นน้ำหอมมันยังคงอยู่ วันนี้ก็เหมือนกันตอนนี้เธอออกไปแล้วแต่กลิ่นน้ำหอมยังอยู่เหมือนครั้งก่อน ที่สำคัญมันเป็นกลิ่นน้ำหอมยี่ห้อเดียวกับที่ผมใช้และมันไม่ใช่แบรนด์ทั่วไปหาไม่ได้ง่าย ๆ

ผมรีบเดินตามไปทันทีแต่ก่อนจะก้าวไปถึงตัว ก็เจอผู้ชาย 1 ในหลายคนที่อยู่โต๊ะเธอ เดินมาตามและตอนนี้เขาก็เอามือโอบไหล่เธอเดินกลับไป มันเลยตัดสินใจกลับไปที่ชั้น 2 ห้อง VVIP ของผมห้องนี้จะมองได้ทั่วทั้งคลับ ไม่เปิดรับลูกค้าเป็นห้องส่วนตัวเฉพาะของผมเท่านั้น ถ้าไม่คำสั่งจากผมเปิดห้องแม้แต่เพื่อนสนิทก็เปิดไม่ได้

AG : ตอนไปหน้าก็เหี้ยแล้วกลับมาเหี้ยกว่าเดิม

PT : สงสัยผู้หญิงไม่เล่นด้วย

K : ไอ้กัสไอ้เตอร์ไม่พูดไม่มีใครว่า

W : คืนนี้กูกลับเร็วนะพรุ่งนี้เช้าว่าจะเข้าไปเตรียมของที่สโม

กลายเป็นว่าทุกคนตัดสินใจกับกันหมด เช้าอีกวันเป็นวันหยุดมหาลัยอยู่แล้วแต่เห็นว่าไอ้วาฬมาผมก็มาเป็นเพื่อน งานไม่เยอะเท่าไหร่คนอื่นก็เลยไม่ต้องมาช่วย พอจัดของเสร็จก็เลยชวนกันไปหาอะไรกินที่ห้างใกล้มหาลัย ชีวิตคนโสดเลยต้องหาอะไรกินเองไม่มีใครคอยดูแล

MT : มิ๊นิ มิ๊นิ ครับ

Mn : ว่าไงครับ

MT : กลับ ๆ

Mn : ง่วงแล้วล่ะสิกลับกันครับ

MT : ปะป๊ามาร์คครับ...อะ อุ้ม

ภาพตรงหน้าคือน้องมินิคนที่ผมพยายามจะคุยด้วย 2 ครั้งแต่ไม่ค่อยจะได้ความสักที เด็กผู้ชายตัวจิ๋วเรียกเธอว่ามิ๊นั่นลูกเธอ ส่วนอีกคนพ่อของเด็กเท่ากับเป็นสามีเธองั้นหรอ ผมยืนนิ่งตกอยู่ในภวังค์ของความสับสน จนไอ้วาฬเอามือมาตบไหล่ถามว่าผมเป็นอะไร

K : มึงเห็นไหม

W : อืม

K : ได้ยินไหมว่ะ

W : ปี 2 เองมีลูกมีผัวแระ

K : ....

W : อย่าบอกนะว่ามึงเล็งอยู่

K : ....

W : ไม่ใช่งานหยาบนะเรียกว่าจบงานเลยมากกว่า

เมื่อคืนบอกมีแฟนหลายคนวันนี้คือมีผัวมีลูก นี่อะไรกันว่ะผมตั้งรับไม่ทันไม่เคยสนใจใคร พอสนใจกลับเจอแต่เรื่องเซอร์ไพรส์แบบ 2 เด้ง ตอนแรกยังไม่ค่อยมั่นใจว่าใช่แต่เมื่อคืนหลังจากเธอกลับไปผมไล่ดูกล้องวงจรปิดเอามาเทียบกัน ผู้หญิงที่ล้มใส่ผมคือเธอและคนที่มาดึงเธอกลับไปก็คนเดียวกันกับเมื่อคืนที่โอบไหล่เธอ