หนึ่งอาทิตย์ต่อมา
4.11 pm.
แกร๊ง..
"เธอมาแล้ว"
พรึ่บ
ฉันยิ้มออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ในตอนที่ตัวเองถูกคนในห้องดึงเข้าไปกอดโดยไม่ทันได้ตั้งตัว พี่โซ่กอดฉันแน่นและกดจูบที่ต้นคอฉันเบาๆ
"ขอโทษนะคะที่เลท"
"เอาอะไรมาเลทตอนนี้รถคงเต็มถนนตายห่า"
พี่โซ่ยิ้มบางๆก่อนเราจะเดินจับมือกันเข้าห้อง ฉันมองพี่โซ่ที่วันนี้ใส่เสื้อไหมพรมสีขาวและกางเกงขายาวสีเนื้อธรรมดาๆในห้อง ขณะที่ผมเขาก็รวบมัดไว้หลวมๆที่ด้านหลัง
"หยกซื้อข้าวมาฝาก เห็นพี่บอกว่ายังไม่ได้ออกไปไหนเลยกลัวว่าพี่จะหิว"
"ตอนแรกก็ไม่หิวแต่พอเธอพูดถึงพี่ชักหิวขึ้นมาซะแล้วสิ"
"งั้นหยกเอาไปใส่จานนะคะ"
พี่โซ่พยักหน้ายิ้มๆฉันจึงเดินเข้าครัวและเทสปาเก็ตตี้คาโบนาร่าลงในจานทั้งสอง และเพราะเวลาที่มีไม่มากนักฉันจึงต้องเลือกของที่มันง่ายมาก่อน
หลังจากเรื่องเมื่ออาทิตย์ก่อนฉันก็มาหาพี่โซ่ที่ห้องเป็นประจำ ก็คือเลิกงานแล้วมาหาเกือบทุกวันเลยก็ว่าได้ เพราะพ
