3.12 am.
"สร่างบ้างรึยัง?"
ฉันลืมตามองพี่โซ่ที่กำลังนั่งเท้าคางอยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้ม ขณะที่ตอนนี้เรากลับมาถึงคอนโดพี่โซ่แล้ว และหลังจากที่พี่โซ่บังคับให้ฉันดื่มน้ำไปเกือบขวดเขาก็เอ่ยถามด้วยรอยยิ้มทั้งๆที่นัยน์ตาเขาไม่ได้ยิ้มไปด้วยเลย
"ค่ะ"
ฉันตอบเสียงเบาพร้อมกับค่อยๆวางขวดน้ำลงบนโต๊ะด้วยความกลัว ฉันยังกลัวพี่โซ่อยู่จากเรื่องเมื่อไม่ถึงชั่วโมงก่อนที่เขาไปตามฉันจากพี่บีมในคลับ ตอนแรกฉันทั้งมึนและเอาแต่ร้องไห้จนพี่บีมมาพาฉันไปทางห้องน้ำฉันถึงรู้ตัวว่าคนที่พาออกมาคือพี่บีมพี่ที่คอยสอนงานฉันที่บริษัทที่ฉันไปฝึกงานตลอด
เขาเป็นพี่ชายที่สนิทคนนึงในนั้น และเขาคงตกใจที่ไปเจอฉันในที่แบบนั้นแถมยังไปกับพี่โซ่อีก
"พี่ชายที่กำลังปลอบหยกอยู่คือใครเหรอ?"
พี่โซ่เอียงใบหน้ามองขณะที่ฉันกำลังจับขวดน้ำอยู่ ฉันเหลือบมองพี่โซ่ที่กำลังยกยิ้มมุมปากและตอนนี้เขารวบผมมัดแล้วเรียบร้อย
"พี่ที่บริษัทที่หยกไปฝึกง
