เพลงพิณใช้ผ้าขนหนูชุบน้ำเช็ดตัวให้เจ้าตัวเล็กอย่างเบามือ ไม่นานไข้ก็ลดลง เจ้าตัวเล็กนอนมองเธอตาแป๋ว ทั้งที่ปกตินอกจากคนเป็นพ่อเจ้าตัวเล็กก็ไม่เอาใครเลย
"แอ้ๆๆๆ"
"เบะปากร้องแบบนี้แสดงว่าแกหิวนมแล้วใช่มั้ยคะ" เพลงพิณหันไปถามเพทายที่ยืนกอดอกมองเธอกับลูกเงียบๆ นพนภาลงไปที่งานเลี้ยงแล้วเมื่อสิบนาทีก่อน ตอนนี้เลยเหลือเธอกับเพทายอยู่ในห้องกันสองคน ไม่สิ มีพี่เลี้ยงของน้องพอร์ชอีกคน
"เอานมให้คุณหนูกินสิ มัวยืนทำอะไร"
"คือว่า..."
"คือว่าอะไร"
"คือหนูเห็นว่าคุณหนูกินนมอิ่มมาจากที่บ้านแล้วเลยไม่ได้เอามาด้วย"
"นี่เธอเป็นพี่เลี้ยงประสาอะไร ทำไมไม่รอบคอบเอาซะเลย!"
"หนูขอโทษค่ะ" พี่เลี้ยงยกมือไหว้ปลกๆ
"ขอโทษแล้วลูกฉันจะหายหิวมั้ย"
"ใจเย็นๆ ก่อนค่ะ โมโหไปก็ไม่ได้ช่วยอะไร"
"ไม่ให้โมโหแล้วเธอจะให้ฉันทำยังไง" กลายเป็นว่าเพทายหันมาใส่อารมณ์กับเพลงพิณแทน คนตัวเล็กจึงได้แต่ถอนหายใจเบาๆ เรื่อง
