"เธอมาทำอะไรที่นี่"
"พิณ..." พูดได้แค่ชื่อตัวเองแล้วก็เม้มปากแน่น
"ฉันล่ะอยากเห็นหน้าพ่อแม่เธอจริงๆ สอนลูกมายังไงโตมาถึงได้ชอบเป็นชู้กับแฟนคนอื่น"
"อย่ามาลามปามพ่อแม่พิณนะ ถ้ามีใครสักคนที่สมควรถูกด่ามากที่สุดคนคนนั้นก็คือผู้ชายของคุณ ไม่ใช่ฉัน" เรื่องทุกอย่างเพทายเป็นคนเริ่มแล้วเรื่องอะไรเธอต้องมารับจบคนเดียว
"หน้าด้าน! แจ้นมาอ้าให้เขาเอาถึงที่ยังจะโยนความผิดให้เขาอีก" มาริษาเงื้อมือขึ้นจะตบเพลงพิณ
"อีกเดี๋ยวคุณเพก็จะกลับ ถ้าคุณอยากเป็นนางร้ายในสายตาเขาก็เชิญตบได้เลย"
มาริษาเอามือลงแทบจะทันที อย่างที่มันพูดถ้าเธอตบมันตอนนี้ ภาพลักษณ์อ่อนหวานที่อุตส่าห์สร้างมาได้พังทลายต่อหน้าต่อตาเพทายแน่ ซึ่งเธอจะยอมปล่อยให้เป็นแบบนั้นไม่ได้เด็ดขาด แต่ก็ไม่ใช่ว่าเธอจะยอมปล่อยให้อีเด็กเพลงพิณมันลอยหน้าลอยตาอยู่ในชีวิตเพทายได้อีกต่อไป
ดวงตาสวยเฉี่ยวที่กรีดด้วยอายไลน์เนอร์สีดำขลับตวัดมองไปยังร่าง
