นิก
“วันนี้ไปหาแม่พี่นะ” ผมพูดกับเตยหอมออกไปหลังจากผมหาวันที่ว่างตรงกับวันหยุดของแม่ได้พอดี
“เอ่อ จะดีหรอคะ” เตยหอมมีอาการกังวลออกมาอย่างเห็นได้ชัด
“ไม่มีอะไรดีไปกว่านี้แล้ว” เพราะยังไงแม่ผมก็ต้องรู้เรื่องนี้อยู่ดี อีกอย่างท่านคงจะดีใจมากด้วยซ้ำ ที่อยู่ๆผมพาสะใภ้ไปให้ท่านเจอ แล้วยังแถมหลานมาอีกคนด้วย
“แต่...” สายตาเตยหอมยังคงมีความกลัวอยู่เหมือนเดิม
“เชื่อพี่นะ” ผมจับมือเธอขึ้นเป็นการให้ความมั่นใจแก่เธอ ถึงแม้ว่าเวลาทำงาน แม่ผมจะจริงจังมากจนหลายๆคนกลัว แต่ถ้าได้รู้จักแม่ผมในฐานะแม่จริงๆ จะรู้ว่าท่านใจดีมาก
“ก็ได้ค่ะ” แล้วเตยหอมก็ยอมตกลง ทำให้ผมยิ้มออกมาด้วยความพอใจ
.
.
ไม่นานผมก็มาถึงบ้านของผมที่แม่อาศัยอยู่นั่นเอง ซึ่งระหว่างทางผมก็กุมมือเตยหอมตลอดเวลา และมือเธอก็ชื้นเหงื่อตลอดเวลาเหมือนกัน
“ไม่ต้องกลัว แม่พี่ใจดี” ผมพูดให้เธอสบายใจขึ้น ก่อนจะลงจากรถแล้วไปเปิดประตูให้เธอแล้วจูงม
