เธอจะได้ไม่กลับบ้านดึกอย่างที่เขาบอก
เพชรน้ำหนึ่งดูนาฬิกาเห็นว่าเป็นเวลาเลิกงานจึงเก็บข้าวของจนเรียบร้อย เคลียร์โต๊ะทำงานของตัวเองแล้วเอ่ยบอกเจ้าของห้องเบาๆ ว่าเธอขอตัวกลับก่อน เควินไม่พูดอะไรเพียงแค่พยักหน้ารับรู้ แต่เมื่อพ้นร่างบางไปแล้ว เขาปิดแฟ้มเอกสารทันที ยอมรับว่าเขาอ่านเอกสารไม่เข้าหัวเลยตั้งแต่ช่วงบ่ายแต่ก็พยายามฝืนทำงาน
“อยากจะออกไปเจอกันจริงๆ เลยนะ คงนัดกันตลอดล่ะสิ แต่ฉันไม่รู้ เห็นฉันโง่นักหรือไง โธ่โว้ย!!!”
เควินกวาดเอกสารทุกอย่างบนโต๊ะกระจายทั่วพื้นห้อง ใบหน้าโกรธเกรี้ยวแทบฆ่าคนได้!!!
“หมอรุจน์ ทางนี้ค่ะ”
เพชรน้ำหนึ่งยกมือขึ้นเรียกคุณหมอหนุ่ม
“คุณหนึ่ง” รุจน์ยิ้มกว้างเดินเข้ามาหาก่อนจะยื่นดอกไม้ให้ช่อหนึ่ง
“เนื่องในโอกาสอะไรคะ” เธอมองดอกกุหลาบสีแดงสดอย่างประหลาดใจ
“โอกาสที่เราได้พบกันอีกครั้งไงครับ”
เพชรน้ำหนึ่งกล่าวขอบคุณและรับมาวางไว้ข้างตัว รุจน์ทรุดนั่งลงตรง
