“งานที่ฉันให้เธอทำมันน้อยนิดนัก ยังจะมีหน้ามาบ่นอีก พิมพ์ยังเรียนอยู่ไม่ต้องไปทำงานหรอก อยู่บ้านนี่แหละ” เควินหันไปต่อว่าเพชรน้ำหนึ่งก่อนจะหันมาบอกคนในอ้อมแขน
“แค่นี้ใช่ไหม ฉันจะไปนอน เชิญโกหกใส่กันเสียให้พอ”
“เธอยังไปไหนไม่ได้ ต้องขอโทษพิมพ์พรรณก่อน ถึงเขาจะเป็นแค่น้อง แต่เธอผิดที่ทำร้ายเขาก่อน”
เควินปลดมือพิมพ์พรรณออกอย่างสุภาพ ก่อนจะตามไปกระชากร่างบางตามออกจากบ้านไป
เสียงเอะอะโวยวายทำให้ทุกคนออกมาดู กรรัมภามองอย่างตกใจในคราแรก แต่พิมพ์พรรณรีบเล่าทุกอย่างให้มารดาฟัง สองแม่ลูกยิ้มเยาะก่อนจะแสร้งแสดงตัวเป็นคนดีรีบเข้าช่วยเหลือเพชรน้ำหนึ่ง
“คุณเคนอย่าทำยัยหนึ่งเลยนะคะ สงสารแกเถอะค่ะ ถือว่าน้าขอร้อง” กรรัมภารีบเข้าไปดึงเอาไว้
“เธอเห็นหรือยังเพชรน้ำหนึ่ง ว่าทุกคนหวังดีกับเธอแค่ไหน”
“ไม่จำเป็น มันเป็นการหวังดีที่เสแสร้งแกล้งทำ ฉันไม่ต้องการ” เธอพูดเสียงแข็ง
“ได้ ถ้าเธอยังไม่สำนึก คุณน
