“คุณพ่อรู้ไหมคะว่าหนึ่งน้อยใจคุณพ่อเหลือเกิน เราไม่มีโอกาสพูดคุยนานมากแล้ว นี่เป็นครั้งแรกที่หนึ่งได้มีโอกาสอยู่กับคุณพ่อโดยไม่มีใครมากีดกันหนึ่งอีก”
น้ำตาค่อยๆ รินไหลออกจากดวงตาคู่สวย เรื่องราวมากมายในอดีตถูกถ่ายทอดออกมาเป็นคำพูด
ไพฑูรย์ปล่อยให้น้ำตารินไหลเมื่อได้รับฟังเรื่องราวอัดอั้นตันใจของบุตรสาวในครั้งอดีตตั้งแต่เด็กๆ เขารู้สึกว่าตัวเองเป็นพ่อที่แย่มากๆ ที่หลงลมคนที่ทำร้ายบุตรสาวตัวเองได้ถึงขนาดนี้
ความรู้สึกของสองพ่อลูกต่างกำลังย้อนกลับไปเมื่อเกือบยี่สิบปีก่อน ในอารมณ์ที่สุขเศร้าต่างกันไป...
‘เธอโชคดีจังเลยนะ มีผู้ชายทั้งหล่อทั้งรวยมาจีบ ฉันอิจฉาเธอจังเลย’ กรรัมภาพูดกระเซ้าคล้ายอิจฉาเพื่อนรักอย่างพลอยไพลิน แต่ในจิตใจนั้นริษยาอย่างที่สุด พลอยไพลินยิ้มเขินเมื่อคิดว่าเพื่อนแค่พูดกระเซ้าเล่นไม่ได้จริงจังอะไรมากนัก
‘แหม... ไม่ถึงขนาดนั้นหรอกจ้ะรัมภา รัมภาเองก็เป็นคนสวยน่ารัก มีคนมา
