“ยังดีที่คิดได้ว่าควรจะคุย ถึงเราจะไม่ค่อยลงรอยกัน แต่เรื่องอาการป่วยของคุณไพฑูรย์และกิจการที่กำลังจะเจ๊ง ฉันก็ใส่ใจไม่แพ้หล่อนหรอกนะ”
กรรัมภาเริ่มเรื่องในทันที เพชรน้ำหนึ่งยังนิ่งเฉยรอรับฟัง ก็ยังดีที่มารดาเลี้ยงไม่คิดทิ้งบิดาหนีไปเสวยสุขกับลูกสาวสุดที่รักกันสองคน และยังมีแก่ใจไปเยี่ยมเยียนบิดาอยู่บ้าง ถึงจะไปคนละครั้งละคราวกับเธอก็ตามที
“คุณน้ามีอะไรก็พูดมาเลยดีกว่าค่ะ ไม่ต้องอ้อมค้อมโยกโย้ให้มากความ” เพชรน้ำหนึ่งตัดบท
“ย่ะ ฉันเองก็ไม่อยากเสวนากับหล่อนสักเท่าไหร่หรอก ถ้าไม่จำเป็น” เน้นประโยคหลังเสียงสะบัด เพชรน้ำหนึ่งคร้านจะต่อความ เธออ่อนเพลียและเหนื่อยมากทั้งกายใจ เกินกว่าจะต่อกรกับสองแม่ลูกตัวร้าย
“ค่ะ” เพชรน้ำหนึ่งรับคำเสียงหนัก บ่งบอกถึงความรำคาญในน้ำเสียง
“เธอคงจะรู้ว่าคุณไพฑูรย์ป่วยหนัก ต้องใช้เงินในการรักษามาก”
“ค่ะ” เพชรน้ำหนึ่งรับคำรอฟังว่ามารดาเลี้ยงจะมาไม้ไหน
“อีกเรื
