แม้อยากได้ บราเซียร์แต่เขาก็จงใจไม่ได้ คนอ่อนแรงไม่อยากเรื่องมากจึงนำมาใส่ปกปิดร่างกายในทันที หลายวันมานี้เขาให้เธอใส่ผ้าถุงโดยสวมจากทางศีรษะเพราะขาโดนล่ามโซ่เอาไว้
“จะทำอะไร” เควินมองเพลินจนหญิงสาวขึ้นไปนอนบนเตียงที่แสนคุ้นเคยและใช้เป็นที่พักพิงมาหลายราตรีกาล ไม่มีเสียงตอบรับจากคนที่นอนหันหลังให้เขา เควินหัวเสียเล็กน้อยไปดึงไหล่ของหญิงสาวมาเพื่อจะดุให้เธอสำนึกว่าอย่ามาทำเย็นชาใส่เขาแต่ก็ต้องชะงักเมื่อเห็นใบหน้าเหยเกซีดเซียว
“ปวดท้อง ไม่มีอารมณ์ทะเลาะด้วย กรุณาปล่อยด้วย ฉันขอร้องล่ะ อยากนอนพัก” เธอกัดฟันพูดแล้วหลับตา ริมฝีปากซีดเซียวเม้มเข้าหากัน
“กินยาก่อนสิ ฉันขอยาปวดประจำเดือนมาให้เธอด้วย”
ประโยคของเขาทำให้หญิงสาวรีบลืมตาตื่น เวลาเธอปวดท้องมากๆ แม่นมที่เลี้ยงดูกันมาตั้งแต่เล็กแต่น้อยและอยู่กันมาหลายปีก็จะหาหยูกยามาให้เธอแบบนี้ แม้ว่าเธอจะไม่ชอบกินยาเลยก็ตามที
ก๊อก ก๊อก ก๊อก…
“ใคร”
