โดยไม่พูดไม่จาอะไรกับเธอสักคำ ในสมองคิดแค่เพียงว่าเธออยากออกไปจากที่นี่ใจจะขาด นั่งคิดอะไรเพลินๆ ก็ได้ยินเสียงประตูเปิดเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารหอมกรุ่น
“กินข้าวได้แล้ว จะได้กินยา”
“ฉันหายดีแล้ว ไม่เห็นต้องกินยาอีก” พอพูดถึงยา หญิงสาวก็รู้สึกพะอืดพะอมขึ้นมาในทันที
“เมื่อกี้เธออาบน้ำเข้าไป ร่างกายยังไม่แข็งแรงดี ต้องกินอีกสักมื้อสองมื้อ เอากินข้าว แล้วอย่าเถียง ฉันไม่ชอบ” หญิงสาวมีท่าทีอิดออด หน้างอใส่คนเผด็จการ
“เอาแต่สั่งๆๆ” เธอแอบย่นจมูกใส่
“อย่าดื้อ ไม่งั้นฉันจะทำโทษเธออีก” คำว่าทำโทษพร้อมกับดวงตาวาวๆ ทำให้หญิงสาวรู้ว่าเขาจะทำโทษเธอยังไง
“กินก็ได้” เพชรน้ำหนึ่งจำต้องคว้าถ้วยข้าวต้มหอมกรุ่นมารับประทาน ข้าวต้มทานง่ายเธอรู้ดี จึงไม่เกี่ยงงอนเพราะตอนนี้ก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน
“ว้าย! อุ๊ย! แค่กๆๆๆ” เธอสำลักเมื่อข้าวต้มร้อนๆ ลวกปากเอา
“ใจเย็นๆ สิ หรือว่าอร่อยจนอดไม่ไหว กินไม่ดูตาม้าตาเรื
