เขาถามอย่างใส่ใจโดยไม่รู้ตัว เพชรน้ำหนึ่งเบือนหน้าหนี เธอเห็นความอ่อนโยนเอาใจใส่ก็นึกถึงคำพูดร้ายกาจของเขา เตือนสติตัวเองว่าเขาแค่แกล้งทำดีไปแบบนั้นเพื่อให้เธอตายใจและจะได้หลอกลวงเธอได้ง่ายๆ
“ทำไมไม่ตอบ” เควินหัวเสียเล็กน้อยเมื่อเห็นร่างน้อยนอนแข็งทื่อไม่ยอมพูดคุยกับเขา
เงียบไม่มีเสียงตอบรับจากหญิงสาว ทำให้คนอารมณ์ร้อนง่ายเริ่มเดือด
“เป็นอะไรของเธออีกล่ะ ไม่สำนึกเลยใช่ไหมที่ดูแลกันมาหลายวัน”
“ทำไมไม่ปล่อยให้ฉันตาย” เธอหันมามองอย่างตัดพ้อ เควินสะอึกก่อนจะตัดความรู้สึกนั้นออกไป
“อยากตายนักใช่ไหม” เสียงเขาดุเข้มขึ้น ใบหน้าแข็งกระด้างเริ่มกลับมาอีกครั้ง
“ปล่อย ไม่ต้องมายุ่ง” เธอสะบัดมือเขาออกห่าง
“นอนเน่าอยู่แบบนี้ไม่เช็ดเนื้อเช็ดตัวหรือไง ไม่เหนียวตัวร้อนบ้างเหรอ เดี๋ยวก็ไข้กลับหรอก” เขาถามอย่างหงุดหงิด แล้วนี่ทำไมเขาต้องมาใส่ใจผู้หญิงใจดำที่ทำร้ายน้องชายเขาด้วยนี่
“ไม่ ฉันไม่ต้องการ
