"คุณพ่อขา ฮือออ " แล้วน้ำตามันก็ไหล ฉันรีบวิ่งเข้าไปหาพ่อที่นั่งอยู่หัวโต๊ะ
"คุณก็เห็นมั้ยลูกร้องเลย " พ่อกอดฉันลูกหัวปลอบแล้วหันไปเอ็ดเมียสุดที่รักที่ทำให้ลูกสุดที่รักมากกว่าร้องให้
"ก็ให้ท้ายกันแบบนี้ไง ถึงได้เอาแต่ใจ เอาความคิดตัวเองเป็นใหญ่แบบนี้" แม่ไม่ลดละมองมาดุฉันด้วยสายตาแล้วคำพูด มันยิ่งให้ให้ฉันเบะปากร้องให้ใหญ่
"ฮือออ อึก คุณพ่อขา พี่เขาทิ้งหนูไปแล้ว ฮือออ " ฉันปล่อยโฮกอดพ่อแน่น ไม่สบตาแม่ เขาทิ้งฉันไปแล้วจริงๆหรอ ไม่นะฉันไม่แกล้งแล้วไงทำไมเขาถึงไปหละฮือออ
"พี่ชายของมอสเขาประสบอุบัติเหตุ พี่เขาเลยโดนเรียกตัวขึ้นไปสะสางงานแทนด่วน พี่เขาเห็นหนูนอนหลับอยู่เลยไม่อยากปลุก ฝากพ่อกับแม่บอกแทน" พ่อผละฉันออกเช็ดน้ำตาให้แล้วบอก
"จริงหรอคะ " ฉันยิ้มด้วยความดีใจที่เขาไม่ได้ทิ้งฉันตามที่แม่บอก ฉันยิ้มจนตาหยีเช็ดน้ำตาออกจากหน้า
ฉันทานข้าวเสร็จก็กลับมาที่ห้องเตียมตัวจะไปหาพี่มอส ใช่แล้ว
