วันต่อมา
หลังจากที่เมื่อคืนผมนอนหลับไปพร้อมกับน้องเฌอ ผมก็รีบตื่นแต่เช้าแล้วออกมาดูพิมที่ยังนอนอยู่ และยังไม่มีวี่แววว่าเธอจะรู้สึกตัวเลย คุณหมอก็เข้ามาตรวจร่างกายตรวจแผลของเธอตามปกติ จนแน่ใจแล้วว่าแผลของเธอไม่ได้รับการติดเชื้อหรือเป็นอันตรายอะไร ตอนนี้คือรออย่างเดียวรอให้เธอฟื้นขึ้นมาซึ่งก็ไม่มีใครให้คำตอบได้ เพราะเธอเสียเลือดไปมากอีกทั้งร่างกายยังอ่อนแอ ไหนจะลูกในท้องของเธออีก
"คุณพ่อขาทำไมคุณแม่ยังไม่ตื่นอีกคะ"
"คุณแม่ยังเจ็บแผลอยู่น้องเฌออย่าไปกวนคุณแม่นะคะ คุณแม่นอนพักอยู่"
"น้องเฌออยากคุยกับคุณแม่"
"พ่อก็อยากคุยเหมือนกันค่ะ"
"...." น้องเฌอแกมองหน้าผมแล้วทำหน้าเศร้า ผมสงสารน้องเฌอมากนะแต่ผมก็ทำอะไรไม่ได้เหมือนกัน ตอนนี้ทำได้เพียงรอเวลาให้พิมเธอตื่นขึ้นมาเท่านั้นเอง
และก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอจะตื่นขึ้นมาเมื่อไหร่
"น้องเฌอหิวหรือยังคะ"
"หิวแล้วค่ะ แต่น้องเฌอไม่อยากออกไป
