หลังจากที่เกิดการเปิดฉากยิงกันลูกน้องของผมก็บาดเจ็บสาหัสกันไปเยอะส่วนฝ่ายนั้นรวมถึงไอ้เลวนั่นก็โดนลูกน้องผมปลิดชีวิตของพวกมันไม่ให้มีโอกาสได้หายใจบนโลกใบนี้อีก ผมต้องรีบพาพิมเธอไปเที่ยวโรงพยาบาลเพราะเธอถูกยิงตอนที่เอาตัวของตัวเองมาบังกระสุนปกป้องน้องเฌอเอาไว้ เธอเสียเลือดมากและก็หมดสติไปเลย เธอเข้าไปอยู่ในห้องฉุกเฉินหลายชั่วโมงแล้วจนตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าเธอจะออกมา หรือหมอจะออกมาบอกข่าวอะไรเลย
ผมกลัวกลัวว่าพิมจะเป็นอะไรไป
"คุณพ่อขาเมื่อไหร่คุณแม่จะออกมาจากห้องนั้นคะ"
"เดี๋ยวคุณแม่ก็ออกมานะรออีกนิด"
ผมให้น้องเฌอกลับไปที่บ้านแล้วแต่แกก็ยังย้อนกลับมาที่โรงพยาบาลอีกเพราะไม่อยากกลับบ้าน ผมก็เลยต้องให้แกอยู่เฝ้าที่นี่ด้วย แกยังกลัวจนตัวสั่นไม่หายเลย แต่น้องเฌอไม่ได้ถูกทำร้ายอะไรรวมถึงพิมก็ไม่ได้โดนทำร้ายเช่นกัน พวกมันไม่ได้หวังที่จะเอาชีวิตของเธอ มันต้องการชีวิตของผมต่างหาก เพราะถ้าขา
