“อืมม ผมว่าน่าจะอีกนานกว่ามัน...เอ๊ย! กว่าเจ้านายคุณจะกลับเข้ามา”
นิลลายิ้มขำ “ฉันเพิ่งจะเคยได้ยินคนพูดถึงบอสว่ามัน" ซึ่งทำให้เธอแอบอารมณ์ดี เพราะบางครั้งบอสก็เหมาะสมกับคำนั้น "คุณสองคนคงจะสนิทกันมากสินะคะ ดีจังเลยค่ะ ฉันนึกว่าบอสไม่มีเพื่อนซะอีก คุณต้องเป็นคนดีและน่ารักมากแน่ๆเลย ถึงทำให้บอสไว้ใจขนาดนี้”
ศิวัฒน์เขินนิดๆ นานมากแล้วที่ไม่ได้ยินคนชมว่าเขาคนดี “ก็ประมาณนั้นแหละครับ...เอางี้ดีกว่า เดี๋ยวผมออกไปหาคุณเอง เพราะไม่รู้มันจะเข้ามาเมื่อไหร่อ่ะดิ พอดีมันเจอแฟนเก่าน่ะครับ ดีไม่ดี ตอนนี้อาจไปเปิดห้องแล้วก็ได้”
“คะ?” นิลลาอึ้งกับคำว่าเปิดห้อง มากกว่าคำว่าแฟนเก่าซะอีก...บอสน่ะเหรอ เจอแฟนเก่าแล้วชวนกันไปเปิดห้อง มันจะหิวจะโหยอะไรกันขนาดนั้นค๊าาาาาา “อ้อ อ๋อ...เหรอคะ”
แฟนเก่าของเจ้านายที่คนทั้งบริษัทแอบเม้าท์มอยด์กันจนเป็นเรื่องปกติ ผู้หญิงที่ยัยเฉิ่มอย่างเธอมาแทนที่ตำแหน่งเลขา ซึ่งตอนนี้กลายเป็นนางเอกดาวรุ่งพุ่งแรงของวงการบันเทิงไปเรียบร้อย
แฟนเก่าที่ทั้งสวย เก๋ เลิศ และมีชื่อเสียง
ผู้หญิงที่บอสไม่เคยลืม..
แน่นอน..ข้อนี้ เธอเองก็ไม่ต่างจากแฟนเก่าบอส ..บอสคิดถึงเธอเสมอ เมื่ออยากใช้งาน !
นิลลากดวางสายจากเพื่อนเจ้านายในสภาพเอ๋อแดก
“นัดเจอกันเหรอ??” เธอยอมรับว่าแอบไม่พอใจจนอยากจะโทรไปรายงานคู่หมั้นของเขาเลยล่ะ ยัยพรีมตัวร้ายจะได้มาแหกอกยัยดารา ตบซ้ายตบขวาให้หน้าสวยๆยับเยินไปเลย ส่วนเธออาจจะยืนแอบข้างเสาหรือในมุมอับๆ คอยถ่ายคลิปเอาไว้แฉความร่านของยัยดารา ทำลายชื่อเสียงให้ย่อยยับไปเลย ฮ่า ฮ่า ฮ่า ..อุ๊ย! ทำไมเธอคิดร้ายขนาดนี้ล่ะ เธอไม่ใช่นางร้ายในละครซะหน่อย ..เธอเป็นแค่ตัวประกอบเท่านั้นนิลลา เธอมันแค่ตัวประกอบในความรักของพวกเขา !!
“ฮึ่มมมม! คนทุเรศ! ตัวเองมีคู่หมั้นอยู่แล้วแท้ๆ แต่กลับแอบนัดยิ้มกับแฟนเก่างั้นเรอะ ถ้าไม่อยากแต่งกับยัยคู่หมั้นปากแดงก็ควรจะชัดเจนไปเลยสิ ไม่ใช่ทำตัวสำส่อนแบบนี้ น่าเกลียดชะมัดเลย”
ใช่...เธอยอมรับว่าหวงเนื้อตัวเจ้านายจนเลือดขึ้นหน้า ทั้งที่ไม่ใช่กงการอะไรของเลขาอย่างเธอเลยสักนิด แต่พอคิดจินตนาการว่าเขากับยัยนั่นทำอะไรกันบนเตียง คิดถึงฉากรักเร่าร้อนรุนแรงจนเตียงพัง คิดถึงตอนบอสคำรามเหมือนเสือเวลาเสร็จสมอารมณ์หมาย เธอก็รับไม่ได้จนอยากจะกรี๊ดออกมาให้เหมือนนางร้ายในละคร
“อร๊ายยย อยากกรี๊ด ฮึ่มม ...เฮ้อ! พอเหอะนิล พอๆๆๆ เลิกคิดอะไรร้ายๆแบบนี้เถอะ แกก็รู้ว่าบอสไม่ได้รักยัยพรีม มันก็แค่การหมั้นทางธุกิจ...บอสคงอยากมีความสุขบ้าง เลยปล่อยใจปล่อยกายกับแฟนเก่า ..ปล่อยให้เขามีความสุขบ้างเถอะน่า”
เธอพยายามสลัดความคิดร้ายๆในหัวออกไป แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาหลุยซ์อย่างคนหมดหวังในชีวิต จากอารมณ์เบื่อๆเซ็งๆกลับกลายเป็นเศร้าสร้อยเสียอย่างนั้น "เราเป็นแค่เลขาเนาะ แถมเป็นเลขาเฉิ่มๆเบ๊อะๆอีกต่างหาก"
แค่เขารับเข้าทำงานก็บุญท่วมหัวแล้ว
“หรูหราหมาเห่าจริงๆ” เธอกวาดตามองรอบกายด้วยสายตาปลดปลงปนเศร้า ไม่ว่าจะมองไปทางไหนก็เห็นแต่คนรวย คนสวย และคนหล่อ เดินขวักไขว่เต็มไปหมด “ที่นี่มีแต่คนแต่งตัวดีๆราคาแพงๆทั้งนั้นเลยอ่ะ”
แล้วป้าอย่างเธอมาทำอะไรอยู่ตรงนี้เนี่ย
“แกกับเขา...ต่างกันจริงๆว่ะนิล ต่างกันลิบลับเลยว่ะ”
การที่เธอได้เป็นเลขาของนายปราการ สิริปราการ ก็ถือว่าเป็นเรื่องมหัศจรรย์พันลึกมากพออยู่แล้วล่ะ หากหัวใจของเธอยังกล้าเพ้อฝันอะไรไปมากกว่านี้ ก็คงต้องไปตายแล้วเกิดใหม่เป็นมิสยูนิเวิร์ส ก็ถ้าสวรรค์ให้สิทธิ์ในการเลือกเกิดอะนะ
“สวยจัง...” เธอเผลออุทานออกมาเมื่อสายตาหันไปเห็นหญิงสาวคนหนึ่งนั่งลงตรงข้ามกับเธอ
ใบหน้าสวยหวานระดับนางเอกซุปเปอร์สตาร์เกาหลี อย่างคิมแตฮีหรือซองเฮเคียว หุ่นเซ็กซี่เย้ายวนราวกับนางแบบวิคตอเลียซีเครสทำให้เสื้อผ้าหรูจากแบรนด์ดังที่เจ้าหล่อนสวมใส่ดูเปล่งประกายไปอีก โทรศัพท์ที่ใช้ก็ราคาแพงใช่เล่น แน่นอน มันเป็นรุ่นออกใหม่ล่าสุด
‘สวยจัง ดูดีชะมัดเลยอ่ะ นางแบบแน่ๆ’
วินาทีนั้นเองที่เธอหลุดจากภวังค์ เพราะเสียงริงโทนบทแผ่เมตตาจากโทรศัพท์เก่ากึกของเธอดังขึ้น
“อ่า...” เธอตั้งสติและตั้งอารมณ์ให้คงที่ก่อนจะกดรับสายนั้นแล้วกรอกเสียงหวานใส “ค่ะ ฉันนั่งรอคุณอยู่ที่โซฟาแดง...”
ไม่ทันจะบอกว่าเธอสวมเสื้อผ้าสีอะไร...
“ผมเห็นแล้ว!” แล้วก็กดวางสาย ด้วยความมั่นอกมั่นใจ ใช้เซ้นส์ของตัวเองยืนยันรสนิยมเพื่อน ว่าเลขาของมันต้องสวยเก๋ไม่ธรรมดาแน่นอน
“อะ...ไร...วะ??” เธอนิ่วหน้างงๆ ก่อนจะหันมองหาเพื่อนเจ้านาย แล้วก็เห็นผู้ชายหล่อๆคนหนึ่งเดินตรงเข้ามาที่โซฟาแดงที่เธอนั่งอยู่ แต่สายตาของเขาตรงไปที่หญิงสาวที่นั่งตรงข้ามกับเธอ สายตาหวานเชื่อมที่มองจากดาวอังคารก็ยังรู้เลยว่าเขากำลังคิดอะไร
นิลลาถึงกับกรอกตามองบน...แล้วส่ายหน้าระอาใจให้กับความหน้าหม้อของเพื่อนเจ้านาย !