ของเล่นไฮโซ?
1036 คำ
“พอดีวันนี้เป็นวันเกิดของเพื่อนรักของเรา”
ว่าพลางผายมือไปทางเพื่อนที่ชื่อจอมเทพ หมอนี่มีบริษัทนำเข้ารถหรูเป็นของตัวเอง และเป็นนักแข่งรถชื่อดังอีกด้วย เรียกว่าทั้งรวยและมีชื่อเสียงนั่นล่ะ
“กูเลยมีเซอร์ไพรซ์เล็กๆให้เพื่อนรักของกู”
ขาดคำนั้น ประตูห้องวีไอพีเปิดออก เผยให้เห็นหญิงสาวคนหนึ่งก้าวเข้ามาในห้องแล้วหยุดยืนต่อหน้าทุกคน ความสวยและเซ็กซี่ในชุดแซ็กสีขาวเปล่งประกายออร่าไปทั้งห้อง ทำให้ทุกคนในปาร์ตี้ถึงกับตะลึงงัน ไม่เว้นแม้แต่บาเทนเดอร์และพนักงานเสิร์ฟ
โดยเฉพาะปราการ...ที่เซอร์ไพรซ์ยิ่งกว่าเจ้าของวันเกิดซะอีก เพราะหญิงสาวคนนั้นไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เธอคือมุกดารินทร์ แฟนเก่าของเขานั่นเอง
“มุก...มุกดารินทร์!” ศิวัฒน์เอ่ยอย่างไม่อยากจะเชื่อสายตา ก่อนจะหันมองเพื่อนรักเพื่อดูอาการว่ามันโอเคมั้ย...ใช่ เพื่อนกลุ่มนี้ไม่มีใครรู้ว่าปราการเคยคบกับมุกดารินทร์ดาราสาวสุดฮอตมาก่อน มีเพียงเขาคนเดียวเท่านั้นที่รู้เรื่องนี้
ปราการหน้านิ่งกว่าปกติ หยิบแก้วไวน์ขึ้นซดรวดเดียวหมดแก้วแล้ววางแก้วลง ส่งสายตาบอกศิวัฒน์ว่าไม่เป็นไร เขารับมือได้ ไม่มีปัญหา
“น้องมุกสุดสวยครับ พอดีเพื่อนพี่เค้าชอบน้องมุกมากเลยอ่ะครับ เรียกว่าเป็นแฟนคลับเลยก็ได้ แล้ววันนี้เป็นวันเกิดมันซะด้วย คืนนี้น้องมุกช่วยเป็นแฟนมันสักวันได้มั้ยครับ”
เสียงโห่แซวของหนุ่มๆดังอย่างกับนั่งเชียร์บอล ขณะเจ้าของวันเกิดหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอาย ส่วนนายปราการหน้าแดงเป็นไฟเพราะความโกรธ
มุกดารินทร์เหลือบมองปราการเล็กน้อย ก่อนจะส่งสายตาหวานให้จอมทัพ “มุกไม่เชื่อหรอกค่ะว่าพี่จอมยังไม่มีแฟน เนื้อหอมจะตาย”
“แล้วน้องมุกไม่อยากหอมพี่บ้างเหรอครับ”
“วู๊ววว” หนุ่มๆพากันครื้นเครงเฮฮาสนุก ส่งเสียงแซวกันใหญ่ เหมือนได้ของเล่นชิ้นใหม่ยังไงยังงั้น
มุกดารินทร์ยิ้มเจื่อนๆ วินาทีนี้แทบไม่กล้ามองหน้าปราการ “มุกขอเป็นแฟนคลับดีกว่าค่ะ”
“เป็นแฟนครับไม่ได้หรือครับ ไม่ก็เป็นกิ๊กก็ยังดี” จอมเทพพยายามอ้อน ตามเสียงเชียร์ของเพื่อน “แต่ถ้าน้องมุกอยากเป็นมากกว่านั้น พี่ก็ยินดีครับ”
“แม่งไอ้จอม มึงหื่นไปแล้ว นี่เด็กในสังกัดกูนะเว๊ย น้องมุกค่าตัวแพงแค่ไหนมึงรู้เปล่า” ชาคริตรีบเดินมาดึงมุกดารินทร์ให้มานั่งคู่กับตัวเอง “น้องมุกไม่ต้องกลัวนะครับ ถึงเพื่อนๆพี่จะดูหื่น แต่จริงๆเป็นคนเหี้ย เอ๊ย! เป็นคนดีกันทุกคนแหละครับ”
“โหวว ไอ้คริต ไอ้หมาหวงก้าง” เสียงเฮฮาของหนุ่มๆบ่งบอกว่าปาร์ตี้ที่แท้จริงเริ่มต้นขึ้นแล้ว หลังจากนั่งดื่มกินขิงข่าเรื่องธุรกิจกันมาเกือบชั่วโมง
มุกดารินทร์แสร้งยิ้มเขิน แต่นัยน์ตาไม่ได้มีความสุขเลย เธอทั้งอึดอัดและเครียดจนท้องไส้ปั่นป่วนไปหมด นั่นเพราะไม่คาดคิดเลยว่าจะเจอปราการที่นี่ เธอไม่รู้มาก่อนเลยว่าชาคริตกับเขาเป็นเพื่อนกัน
วินาทีที่เธอเห็นเขาครั้งแรกในห้องนี้ หัวใจเธอตกลงไปอยู่ที่ตาตุ่ม แทบอยากจะวิ่งหนีออกจากห้องไปเลย หากไม่ใช่เพราะต้องเอาใจชาคริต อยากให้เขาสนับสนุนและผลักดันเรื่องหน้าที่การงาน เธอก็คงไม่มายืนเป็นตุ๊กตาให้หนุ่มๆพวกนี้แทะโลมหรอก
สายตาของเขายามที่มองเธอ มันเต็มไปด้วยความผิดหวัง แฝงความดูถูก...สายตาที่กำลังประณามเธอว่าทำตัวตกต่ำเช่นนี้ได้ยังไง
ใช่...ตอนนี้เขาทั้งโกรธและผิดหวังในตัวเธอมาก ผิดหวังที่เธอเลือกใช้วิธีนี้เพื่อให้ได้ในสิ่งที่ต้องการ โกรธที่เธอยอมเป็นของเล่นของไฮโซพวกนี้
“ไอ้ศิ” ปราการกระซิบบอกศิวัฒน์ “กูไปเข้าห้องน้ำแป๊บนะ”
บอกเพื่อนเท่านั้น ก่อนจะลุกเดินออกจากปาร์ตี้ที่กำลังคลื้นเคลงสนุกสนาน โดยมีสายตารู้สึกผิดของหญิงสาวเพียงคนเดียวในงานมองตามไป
“ขอโทษนะคะคุณคริต... คุณจอม... มุกขอตัวออกไปโทรศัพท์หาผู้จัดการหน่อยนะคะ”
หลังปราการออกไปไม่ถึงนาที มุกดารินทร์ก็ลุกออกจากห้องวีไอพีไปอีกคน
ศิวัฒน์มองตามมุกดารินทร์ด้วยสายตารู้ทัน เพราะค่อนข้างมั่นใจว่าเธอตามเพื่อนเขาไปแน่นอน สายตาของเธอบอกว่ายังแคร์คนรักเก่าอยู่มาก
ตอนนั้นเองที่เสียงโทรศัพท์ของเขาดังขึ้น เขารีบหยิบขึ้นมาดูหน้าจอ แอบหวังว่าจะเป็นสาวสวยสักคนโทรมาขอให้เขาไปนอนเป็นเพื่อนในคืนนี้ แต่ปรากฏว่าเป็นเบอร์แปลก
“ใครวะ อ้อ...เลขาไอ้เปรม!” เมื่อนึกขึ้นได้ว่าเป็นเบอร์เลขาของเพื่อนก็รีบกดรับ “สวัสดีครับ”
นิลลากำลังเดินผ่านประตูโถงของโรงแรมหรู ขณะโทรหาเบอร์เพื่อนเจ้านาย
“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นเลขาคุณปราการน่ะค่ะ เขาบอกให้ฉันติดต่อมาที่เบอร์นี้”
เสียงเพราะแฮะ...แว่บแรกในหัวของศิวัฒน์ผุดประโยคนี้ขึ้นมา ก่อนที่คำบรรยายลักษณะของเธอตามที่เพื่อนอธิบายไว้จะทำให้เขาได้สติ
“อ๋อ ใช่ครับ” เขาทำเสียงขรึม “เจ้านายคุณยืมโทรศัพท์ผมน่ะ แต่ตอนนี้มัน เอ๊ย! เขาไม่ได้อยู่ที่ปาร์ตี้นะครับ เขาออกไปห้องน้ำ”
นิลลาเดินมาหยุดอยู่แถวๆลานกว้างหน้าฟร้อนต้อนรับที่มีโซฟาหลุยซ์หลายชุดตั้งวางอย่างเป็นระเบียบ หันมองความหรูหราของโรงแรมด้วยสายตาตื่นตะลึง
“ฉันเอาโทรศัพท์มาให้บอสน่ะค่ะ พอดีเขาลืมไว้ที่โต๊ะทำงาน ถ้าบอสกลับมาแล้ว ช่วยบอกให้ด้วยนะคะว่าฉันรออยู่ที่หน้าฟร้อน”
- ผู้เขียน
