ศิวัฒน์มองเพื่อนรักอย่างหนักใจ ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าเพื่อนคิดยังไง แต่ถ้ามันไม่มีทางเป็นไปได้ ก็ควรจะปล่อยเธอไปเจอสิ่งใหม่ๆสิวะ “เฮ๊ยไอ้เปรม แต่นิล...”
“ใช่มั้ยนิลลา” ปราการเอ่ยกับนิลลา “คุณเคยพูดนี่ หรือว่าแค่พูดพล่อยๆไปวันๆ”
นิลลาอึ้งไปเลย แต่คนที่อึ้งกว่าคือพริมา ...ทำไมปราการต้องพยายามรั้งยัยเลขานี่ไว้ด้วย
“เลขาเก่งๆมีอีกเยอะค่ะคุณเปรม เดี๋ยวพรีมช่วยหาให้ เอาที่จบมาจากนอกยังได้”
“แต่ผมอยากได้คนที่ไว้ใจได้มากกว่า” เขาพูดแดกดันใส่นิลลา “แต่คงหายากหน่อย เพราะเราไว้ใจเขา แต่เขาอาจไม่ได้ให้ใจเต็มร้อยกับเราก็ได้”
ประตูลิฟต์เปิดออก ปราการก้าวออกจากลิฟต์ไปก่อนใคร พริมาหันมาส่งสายตาแค้นใส่นิลลาก่อนจะรีบตามปราการออกไป
นิลลาส่ายหน้าระอาใจ ตอนนี้ความโกรธต่อพริมาหายไปเยอะละ แต่ต้องมาเหนื่อยใจกับคนอารมณ์แปรปรวนเหมือนเด็กไม่รู้จักโตแทน
หากไม่เกรงใจศิวัฒน์ล่ะก็ แทบอยากจะกดลิฟต์กลับลงไปชั้นล่างใ
