ตีหนึ่ง...
"เห้ยยัยกาฝากตื่นฉันจะกลับแล้วเธอจะนอนที่นี่หรือไงวะ" ฉันนั่งฟุบหลับไปตั้งแต่หัวค่ำเพราะรู้สึกง่วงและเพลียก่อนจะงัวเงียลืมตาขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงปลุกพอลุกขึ้นนั่งแล้วขยี้ตามองไปรอบๆห้องก็รู้สึกว่ามันเงียบไม่มีเสียงดนตรีเหมือนตอนก่อนหน้านี้ก่อนจะเห็นเพื่อนของเขานอนฟุบอยู่ที่โซฟาส่วนเขายืนหน้าแดงตาปรืออยู่ตรงหน้า ดูท่าเขาก็น่าจะเมาอยู่ไม่น้อยแต่ไม่มาก
"นี่กี่โมงแล้วคะ"
"ตีหนึ่ง"
"เราจะกลับกันแล้วใช่ไหมคะ"
"เออดิหรือเธอจะนอนที่ห้องไอ้เป้"
จากนั้นฉันก็เดินตามเขาออกมาคือตอนนี้ทั้งเงียบทั้งมืดพอขึ้นมาบนรถเขาก็เอาหน้าฟุบไปที่พวงมาลัย
"คุณขับรถไหวไหมคะ"
"ทำไมเธอจะขับว่างั้น"
"ฉันขับไม่เป็นค่ะ"
"แล้วจะถามทำซากไร"
"เอ่อก็ถ้าคุณเมาแล้วขับไม่ไหวเราเรียกแท็กซี่ก็ได้นะคะ"
"ไม่ต้องฉันขับกลับไหว"
"แต่ว่าคุณเมา"
"เมาแล้วไงเมาแต่ขับรถได้ละกัน"
"แต่มันอันตรายนะคะ" ฉันบอกเขาด้วยความ
