สงคราม....
"ห่วงพี่ใช่ไหมครับถึงลุกขึ้นมาดูพี่อ่ะ น่ารักจังเมียใครวะ^^" ผมยิ้มกว้างที่ในที่สุดผมก็หลอกล่อของขวัญให้ขึ้นมาหาผมได้ ผมรู้ว่าเธอเป็นคนจิตใจดีและเป็นคนใจอ่อนเธอคงคิดว่าผมกำลังร้องไห้เสียใจกับคำพูดของเธอซึ่งผมก็เสียใจจริงๆ ครับน้อยใจด้วย แต่ผมไม่ได้ร้องใครจะกล้าร้องผมก็อายเป็นเหมือนกันที่จะมาร้องไห้ให้เมียเห็นแต่ถึงผมจะเสียใจน้อยใจแต่ผมก็ไม่ได้โกรธที่เธอพูดแบบนั้นเพราะผมรู้ว่าที่ผ่านมาผมทำไม่ดีกับเธอไว้มากเธอคงเจ็บและโกรธผมมากเพราะจนถึงวันนี้เธอก็ยังทำมึนตึงใส่ผมอยู่เหมือนเดิมทั้งที่ผมเปลี่ยนแปลงตัวเองให้ดีขึ้นตื่นแต่เข้าไปส่งมหาลัยตอนบ่ายก็ไปรับทำงานก็กลับบ้านไม่ได้ออกไปเที่ยวไปดื่มแบบที่ชอบทำแต่ก็นั่นแล่ะครับขวัญก็ยังเป็นเหมือนเดิม
"คุณแกล้งร้องไห้เหรอคะ"
"ใครแกล้งพี่ไม่ได้ร้องไห้นะ"
"ก็ฉันเห็นคุณเหมือนสะอื้นฉันก็เลยคิดว่าคุณร้องไห้เพราะคำพูดของฉัน"
"พี่เสียใจก็จริงแต่พี่ไ
