สงคราม......
"พ่อครับถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอกลับบ้านก่อนได้ไหมผมเป็นห่วงขวัญ" หลังจากที่คุยกับหุ้นส่วนเสร็จผมก็รีบบอกพ่อทันทีเพราะตอนนี้ใจของผมมันห่วงแต่ขวัญจนไม่อยากทำอะไรแล้ว เมื่อกี้ตอนคุยงานผมแทบจะคุยไม่รู้เรื่องพูดผิดๆถูกๆจนพ่อถามว่าผมเป็นอะไร
"กลับเถอะเดี๋ยวพ่อจะไปส่งหุ้นส่วนที่สนามบินเอง"
"ครับ"
ผมรีบขับรถกลับบ้านด้วยความเร็วจนโดนรถคันอื่นบีบแตรไล่ตามหลังไม่รู้จะโดนใบสั่งส่งมาที่บ้านกี่ใบเพราะผมขับเร็วกว่ากฎหมายกำหนดแต่ตอนนี้ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้วผมเป็นห่วงเมีย
"แม่ครับขวัญอยู่ไหน"
"อยู่บนห้องลูกว่าแต่ทำไมกลับเร็วคุยกับหุ้นส่วนเสร็จแล้วเหรอ "
"เสร็จแล้วครับก็เลยรีบกลับผมเป็นห่วงขวัญ ว่าแต่แม่จะให้แม่บ้านยกอาหารไปไหน" ผมถามเมื่อเห็นแม่บ้านถือถาดอาหารยืนอยู่ข้างหลังแม่
"จะเอาไปให้ขวัญทานน่ะสิเห็นแม่บ้านๆโน้นบอกว่าขวัญไม่ค่อยทานข้าว"
"ขอบคุณนะครับแม่งั้นเดี๋ยวผมจะยกขึ้นไปให้ขวัญเอง
