@ คอนโด
ผมนั่งอยู่ในห้องนอนคนเดียว เงียบสงัด ไร้เสียงรบกวน นอกจากเสียงลมหายใจหนักๆ ของตัวเอง ที่สะท้อนความคิดวนเวียนในหัวใจ ดวงตาจับจ้องไปยังเพดานห้องสีขาว เหมือนกำลังพยายามค้นหาคำตอบบางอย่างที่ซ่อนอยู่ในความมืดมิดของความรู้สึก ใจผมกระวนกระวายเหมือนมีพายุซัดสาดอยู่ข้างใน ความรู้สึกหลากหลายรุนแรงปะปนกันจนไม่สามารถแยกแยะได้ ว่าที่ผ่านมาผมพูดคำว่า “เกลียด” จริงๆ หรือแค่ปกป้องตัวเองจากความเจ็บปวด บางทีผมอาจแค่ชอบเธอในฐานะร่างกาย แต่หัวใจยังไม่เคยรักจริงๆ หรืออาจแค่หลงใหลโดยไร้สติ มือแข็งกร้าวกำแน่นริมขอบเตียง จนเล็บแทบจะจิกลงไปบนผ้าปูที่นอน ผมถอนหายใจเฮือกใหญ่ ตัดสินใจว่าผมจะใช้ชีวิตแบบเดิมต่อไป อิสระ ไม่มีพันธะผูกมัดกับใคร ไม่นานก็คงลืมเธอได้เหมือนกับที่หลายๆ คนทำ
@ มหาลัย 🕍
เสียงพูดคุยจากเพื่อนๆ ดังมาแต่ไกล ผมยืนอยู่ตรงมุมเงียบๆ ของสนามหญ้า มองดูเพื่อนสองคนที่เดินเข้ามา ใบหน้าของมาคาสเปื้
