@ 1 เดือนต่อมา ~ วันเกิดเวหา
ห้องนอนที่เคยสะอาดเป็นระเบียบบัดนี้เต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่คลุ้งปนกับกลิ่นแอลกอฮอล์ที่ลอยอบอวล ผ้าม่านปิดแน่นจนแสงแดดส่องเข้ามาไม่ได้แม้แต่น้อย ห้องทั้งห้องจมอยู่ในเงามืด มีเพียงแสงวาบจากหน้าจอโทรทัศน์ที่เปิดค้างไว้โดยไร้เสียง บนพื้นห้องกระป๋องเบียร์และขวดเหล้าถูกทิ้งเกลื่อน ร่างสูงของผมนั่งอยู่ที่ปลายเตียง ใบหน้าซูบซีด ดวงตาแดงก่ำเหมือนคนไม่ได้หลับมาหลายวัน ริมฝีปากแห้งผาก ผมเผ้ายุ่งเหยิง สายตาเหม่อลอยไปยังแก้วเหล้าในมือ
หนึ่งเดือนเต็มที่ผมกินไม่ได้นอนไม่หลับ ไม่เป็นอันทำอะไรเลยจริง ๆ ผมพยายามแล้ว พยายามจะเข้มแข็ง พยายามจะลืมเธอ แต่สุดท้ายก็แพ้ใจตัวเองอยู่ดี ทุกวินาทีที่ผ่านไป เหมือนลมหายใจของผมมันหายไปพร้อมเธอ หลายวันมานี้ผมเอาแต่ขลุกตัวอยู่ในห้องของมิเกล ไม่ยอมออกไปไหนเลย จนกระทั่งวันนี้...เพื่อนสองคนของผมก็พังประตูเข้ามา เสียงฝีเท้าหนัก ๆ ของพวกมันกระทืบเข้า
