หลังจากวันนั้นธีธัชก็แทบจะไม่ได้เจอทอไหม เขาพยายามที่จะรอ ไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น เขายังทำใจไม่ได้ที่จะต้องคุยเรื่องนี้กับทอไหม แต่เขากับเธอยังไงก็ตัดกันไม่ขาด เพราะทอไหมจะมารับประทานอาหารที่บ้านของเขา ด้วยเพราะมารดาของเขาเอ็นดูทอไหมเหมือนบุตรสาวนั่นเอง
“อ้าวพี่ธัช” ทอไหมสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเห็นหน้าธีธัช ก่อนที่จะปั้นหน้ายิ้มให้ ก่อนจะลอบถอนหายใจออกมาด้วยความตกใจ เข้ามาไม่ให้สุ้มไม่ให้เสียงแบบนี้ เขาเป็นอะไรดูขรึมๆ แล้วหลังๆ ก็ดูแปลกไป ไม่ได้ตั้งหน้าตั้งตาแขวะเธอเหมือนเมื่อก่อน
“ตามสบายนะไหม” ธีธัชเดินขึ้นไปบนบ้านด้วยท่าทางแปลกๆ นั่นยิ่งทำให้ทอไหมแปลกใจกับท่าทางของเขา
“พี่ธัชเป็นอะไร ทำไมโทรมแบบนี้ ป่วยอะไรหรือเปล่า” ธีรนัยเห็นท่าทางเงียบๆ ของพี่ชาย พร้อมกับขอบตาที่ดำคล้ำเหมือนคนที่ไม่ค่อยได้นอน ทำให้น้องสาวเอ่ยถามออกไปทันที
“นอนไม่ค่อยหลับน่ะ” ธีธัชตอบตามจริง
“เรื่องอะไรบอกน้องได้นะ เดี
