แกร๊ก~
เสียงปลดล็อกประตูห้องน้ำดังขึ้นส่งผลให้ดวงตาคมกริบตวัดไปมองยังทิศทางของเสียงอัตโนมัติ
มิลลิสวมใส่ชุดนอนผ้าซาตินสีขาวมุก เป็นเสื้อแขนสั้นกับกางเกงขาสั้นสีเดียวกันที่ความสั้นของกางเกงปกปิดแค่ต้นขาขาว เหนือเข่าขึ้นไปสูงมาก
จริงๆ นี่มันก็เป็นสไตล์ของเธอนั่นแหละ เธอซื้อชุดนี้ตั้งแต่วันที่เขาพาไปซื้อ เธอก็ใส่ประมาณนี้ทุกวัน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมวันนี้เขาถึงเลือกที่จะมองเธอนานมากกว่าปกติ
มองการเคลื่อนไหวของเธอที่เดินไปยังโต๊ะเครื่องแป้ง จัดการประโคมครีมบำรุงผิวลงบนใบหน้าและแขนขา เสร็จสรรพก็หันกลับมามองที่เขา พร้อมกับเสียงหวานๆ ที่เอ่ยถามออกมา
“ยังปวดหัวอยู่ไหมคะ ติดเจลลดไข้ไหม” น้ำเสียงเธอก็ดูห่วงใย และครั้งนี้ไม่ได้ย้อนแย้งกับการกระทำ
เพราะสิ่งที่เธอทำให้เห็นตั้งแต่ค่ำคืนวันที่เขาป่วย เธอทำทุกอย่างให้เขาจริงๆ
“อยู่ดีๆ ก็ปวดหัวอีกแล้ว” พูดออกมาแค่นั้นส่งผลให้มิลลิเดินมาที่เ
