เพียงแค่ 5 นาที
หลังจากคิณกระดกแก้วที่มีนาส่งให้…
ร่างสูงที่เคยนั่งนิ่งเริ่มเปลี่ยนไปทันที
เหงื่อเม็ดใสผุดขึ้นตามไรผม ทั้งที่ลมในผับเย็นเฉียบ
ไทม์หรี่ตาแล้วเอามือแตะหลังคิณ
“เฮ้ย มึงโอเคปะเนี่ย? หน้าซีดว่ะ หายใจแรงด้วย”
คิณขมวดคิ้ว หายใจฟืด ๆ เหมือนอกมันอัดแน่น
พร้อมกับมือหนาบีบคอเสื้อตัวเองแน่น
“กู…ไม่รู้ว่ะไทม์ เหมือน…ร้อนชิบหาย”
เขาลุกขึ้นแบบโซซัดโซเซ “เดี๋ยวกูไปยืดเส้นยืดสายแป๊บ”
ส่วนออโต้ที่เพิ่งกลับมาจากการชนแก้วโต๊ะข้าง ๆ ยื่นมือจะประคอง
แต่คิณผลักเบา ๆ
“กูไหว…ไหวอยู่”
เสียงเขาแหบและหนักขึ้นจนผิดปกติ
แต่เพราะพวกเพื่อนคิดว่าแค่เมานิดหน่อย จึงปล่อยให้เขาเดินออกไป
ทันทีที่คิณเดินออกจากโซน VIP
มีนารีบลุกตามราวกับมันคือจังหวะนัดหมาย
“มีนา จะไปไหน” อบเชยถามงง ๆ
“แป๊บนึงนะ จะไปดูคิณ…”
เสียงของเธอสั่นเล็กน้อย แต่แฝงรอยยิ้มชนิดที่อธิบายไม่ได้
ต่อให้เพื่อนสงสัย
ไม่มีใครลุ
