สามวันต่อมา
เช้าวันนี้
บรรยากาศในคฤหาสน์ตระกูลมหิธรานนท์ไม่เหมือนทุกวัน
มีร่มผ้าแพรสีครีมพริ้วไหว
กลิ่นดอกกุหลาบหอมฟุ้ง
ช่อดอกไม้หรูเหมือนฉากงานวิวาห์ของเศรษฐีในหนังเกาหลี
ซึ่งทุกคนรู้ว่า…
วันนี้คือวันหมั้นของ “คุณหนูมิน”
กับ…ชายหนุ่มที่ใครหลายคนคิดว่า “อาจจะโดนเทกลางอากาศ”
เพราะจนตอนนี้
เจ้าบ่าวยังไม่รู้เลย…ว่าเจ้าสาวเลือกเขา
ด้านของคิณ อยู่ในชุดสูทสีดำ สายตากังวลจนมือสั่น ในห้องพักฝั่งชาย
คนตัวสูงนั่งนิ่ง ๆ มองกำไลที่เขาเก็บมาจากสระ
มือใหญ่ลูบมันซ้ำไปซ้ำมาเหมือนคนห่วงใยชีวิตตัวเองทั้งชีวิตอยู่ในนั้น
ออโต้ทนไม่ไหวจึงพูดกับเพื่อน
“มึงสั่นไปทั้งแขนละไอ้คิณ…ใจเย็น ๆ”
ไทม์พยักหน้าเห็นด้วย
“วันนี้งานหมั้น ไม่ใช่งานศพมึงนะเว้ย”
คิณถอนหายใจยาว
อย่างคนมีแผลในใจแต่แกล้งเข้ม
“กูไม่รู้ว่า…มินจะมาเพื่อยกเลิกงานหมั้น
หรือ…มินจะมาบอกว่ากูไม่มีความหมายอีกแล้ว มึงดูชุดที่กูใส่ดิ ทำไม
