“ปวดหัวจังวะ” ด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มเข้าไปเมื่อวานทำให้กองทัพรู้สึกตัวตื่นอีกทีก็บ่ายกว่า ๆ มือหนาควานหาร่างเล็กของริต้าที่เขานั้นนอนกอดทุกวันแต่กลับพบความว่างเปล่า
“ต้า ต้าครับ!!” ตาคมรีบลืมตาขึ้นพร้อมกับกวาดตามองไปรอบ ๆ บริเวณห้องกับพบกับความว่างเปล่า ริต้าไม่ได้อยู่ในห้อง ทำให้กองทัพรีบดีดตัวลงจากเตียงและเปิดประตูออกมาดูริต้าด้านนอกห้องนอนแต่ก็ไม่พบ
ทำให้ภายในใจของกองทัพเริ่มร้อนรน ก่อนจะรีบเดินไปยังตู้เสื้อผ้าของริต้าเพื่อเช็คเสื้อผ้าของริต้าว่ามีส่วนไหนหายไปรึเปล่า เขายอมรับว่าเมื่อคืนนั้นเขาเมามากไปจนจำเหตุการณ์เมื่อคืนไม่ค่อยได้เพราะแอลกอฮอล์ที่ดื่มไปจำนวนมาก
“ไปไหนวะ?” กองทัพพึมพำกับตัวเองและรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำชำระร่างกายตัวเองอย่างรวดเร็ว ก่อนจะรีบออกจากคอนโดและมุ่งตรงไปยังห้างที่ตั้งของร้านริต้า
“อ้าว สวัสดีค่ะคุณกองทัพ” พี่หวานผู้จัดการร้านทักทายกองทัพอย่างเป็นกันเอง
