แสงแดดที่ส่องเข้ามาในห้องพักของโรงพยาบาลทำให้กองทัพรู้สึกตัวตื่นขึ้นมา ดวงตาคมค่อย ๆ โฟกัสสิ่งรอบข้างตั้งแต่เพดานยันกำแพงกลับพบว่าตอนนี้ตัวเขาเองอยู่ที่โรงพยาบาล ก่อนที่ดวงตาคมจะค่อย ๆ ปรับโฟกัสไปที่แขนของตัวเองที่รู้สึกหนักเหมือนมีอะไรมาทับ
เมื่อเห็นว่าเป็นริต้าที่นั่งหลับอยู่รอยยิ้มบางก็ปรากฏบนใบหน้าหล่อของกองทัพทันที เขาคิดว่าริต้าคงทิ้งให้นอนโรงพยาบาลคนเดียวแต่ไม่ใช่ เพราะอย่างน้อยริต้าก็เป็นห่วงเขาไม่น้อยเช่นกันถึงได้มาเฝ้าแบบนี้
“อื้ม นี่นายตื่นนานแล้วเหรอ” ริต้าที่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมา สบตาเข้ากับกองทัพพอดี
“ก่อนหน้าต้านิดเดียว เฮียขอน้ำหน่อย”
“..........”
“ขอบคุณที่มาเฝ้าเฮียนะ หายโกรธเฮียแล้วใช่ไหม”
“พูดมาก” ริต้าค่อย ๆ ประคองตัวกองทัพขึ้นมาดื่มน้ำ และเป็นจังหวะเดียวกับที่คุณหมอเข้ามาตรวจอาการของกองทัพพอดี
“สวัสดีครับ คนไข้เป็นยังไงบ้างครับ ปวดแผลมากรึเปล่าครับ” คุณหมอหนุ่มเด
