เฟิงหรานนั่งสังเกตคนตัวเล็กซึ่งยามนี้นางนิ่งไปอีกแล้ว ไม่รู้ว่านึกถึงสิ่งใดอยู่ เขาจึงได้โอกาสขยับเข้าหาอีก
“อะ…แฮ่ม” ฟูชิงส่งเสียงเตือนเมื่อเห็นจินอ๋องเอาตัวเข้าใกล้ผู้เป็นนายเกินควร ซึ่งมันก็เรียกสติคนที่เหม่อได้ มือเล็กรีบยกดันแผงอกของคนตัวโตอย่างลืมตัว
“ขยับเข้ามาทำไมเพคะ” ตำหนิโดยไม่มองหน้า นับวันใจดวงน้อยก็ยิ่งวูบไหว หากไม่ใช่เพราะต้องการเอาผิดคนบงการนางก็คงไม่มาหาเขาถึงที่เช่นนี้
“ก็พี่อยากอยู่ใกล้เจ้า คงไม่ต้องบอกว่าเพราะเหตุใดนะ” เสียงทุ้มอ่อนโยนของจินอ๋อง ผู้ถูกขนานนามว่าเย็นชาไร้หัวใจ เป็นบุรุษเหี้ยมโหดที่ผู้คนหวาดกลัว ไม่หนำซ้ำยังมีดวงพิฆาตรุนแรง ทว่ายามนี้เขากลับพูดจาอ่อนหวานกับสตรีตรงหน้า ราวกับเป็นคนละคน หรือแม้แต่อดีตพระชายาอย่างซูเฟยก็ไม่เคยเห็นมุมนี้ของเขา
“ดูเหมือนท่านอ๋องไม่อยากรู้ว่าใครส่งของมาให้พี่มู่หลิงแล้วกระมัง ถึงได้เอาแต่พูดเล่นเช่นนี้” ตำหนิพร้อมกับส่งสายต
